Wednesday, January 14, 2009

Kindje

Als je mensen samenpakt in groeiende steden die niet mogen uitbreiden omdat het platteland heilig is, leeg moet blijven, er enkel koeien en gras op mogen, omdat stinkende groene geitenwollen natuurliefhebbers, die het toevallig voor het zeggen hebben, dat bepaald hebben en je stopt in die steden ook nogeens hordes fokkende onaangepaste getinten die te beroerd zijn Nederlands te leren, die vinden dat ze alles mogen en alles van hen is, en ook nog kakstudenten die het allemaal wel best vinden omdat ze binnen een paar jaar weg zijn, fietsers en scooters niet te vergeten die van mening zijn dat ze overal mogen rijden plus ook die eeuwig zinloos bellende mongolen en ook niet te vergeten enorm hoge stofconcentraties die je longen verzieken door al dat gewriemel.

Vind je het gek dat de jeugd die in die rotzooi opgroeit, zich geregeld te pletter zuipt, dood scheurt, dan wel blowt dan wel neukt, dan wel met vuurwerk smijt, anders hou je het niet vol. Maakt niet uit hoe als je maar even van de wereld bent, weg uit die teringstad.

En het is sociaal psychologisch bezien volkomen normaal dat de inwoners elkaar vanwege al die stank en spanningen van boven op elkaars stinkende lip wonen afentoe als dat zo uitkomt verrot slaan. Met de bedoeling de ander dood te slaan, want dat geeft weer wat ruimte. Niks zinloos geweld het heeft weldegelijk een doel. Of de huid volschelden dat is nog het minste.

Ja dat doe ik dus ook geregeld. Dat lucht enorm op namelijk. Zwart of wit, groot of klein. Liefst zwartjes. Of als een kind zich tot mij wendt in een dacht ik keurig sterrenrestaurant en zonder te vragen mijn servet van tafel trekt en daarbij mijn dure wijn omgooit zodat mijn pak naar de kloten is, en niemand daar wat van zegt, ook de moeder niet. Die komt niet aan rennen en zich verontschuldigen voor het gedrag van haar kindje. Ik hoorde iemand wel een achterlijke naam roepen, maar dat kind reageerde er niet op, nouja daar kon ik het geen ongelijk in geven.

Hoedanook dat stinkende, snotterende kind bleef in mijn buurt staan, terwijl de wijn mijn broek bedierf, dan mag ik toch wel ongelofelijk te keer gaan tegen dat wicht, mij servet terug grissen en het tot huilens toe uitschelden. Rot op!

Toen wel binnen twee tellen stond de producent van dat dreinende snotterende kind naast me.

Wat kon mij het schelen waar ze mee kwam. Dat ze als mama zoveel moeite gedaan had een kindje te krijgen wat ik me goed kon voorstellen want ze was erg lelijk en ‘dan is er zo’n akelige meneer als u die mijn kindje helemaal niet de ruimte geeft die het nodig heeft om goed te kunnen opgroeien. Het is nog een kind, die is nieuwsgierig en wil de boel verkennen,’ probeerde ze ter verdediging.

“Wat mij betreft mag uw oogappeltje op de volgende verkenningstocht onder een tram belanden!”
“Kom maar hoor die boze meneer meent het niet hoor.”
“Ik meen het wel! Of u sodemietert in een gracht, de volgende keer dat u met dat wicht in zo’n achterlijk bakfiets door de stad rijdt. Breng het naar de keuken hier, die weten er wel raad mee.
Het moet gewoon oprotten van mijn tafel en het heeft luizen ook nog. Ziet u dat niet? Het krabt zich gek, vies kind. Zeker op een school vol allochtonen, vol bruine kindjes zal maar zeggen. En die snotneus ook nog, doe er wat aan!
Wat zegt dat kind? Ik versta er niks van, het leert toch wel Nederlands? Helemaal wit is ie niet.

Oprotten! Niet alle mannen zijn lief voor kinderen beseft u dat wel? Sommige mannen willen heel graag een kindje op schoot. Wees blij dat ik een keer dat wicht van u aan het schrikken maak. En geef het een beugel! Bindt het vast! Laat het thuis!"

1 comment:

mevrouw Jansen said...

Shame on you Willem! Een totaal overbodige licht-racistische twist aan het verhaal geven, terwijl je donders goed weet dat de snotneus in kwestie een überblank kutkind was, ontsproten aan grachtengordel-ouders met trendy spleetbril en -bakfiets, meer geld dan hersens. Vertel het zoals het is - it is net oars!