Vroeger kwam je in de hemel als je trouw naar de kerk ging, nu word je beroemd of krijg je een prachtige topbaan als je vaak op de sociale media zit. Mensen geloven graag daar komt het op neer. Niet dat interactief pielen op je toetsenbordje zinloos is. Het is heel lonend. Een reactie op je tweet, en soms krijg je zelfs een retweet! Zomaar weer een volger erbij, of anders een heus vriendschap verzoek. Kijk mijn aantal connecties toch eens groeien. Zie je wel, ik besta echt wel en ik word zelfs langzaam ontdekt, kom steeds meer aan de oppervlakte.
De echte netwerken zijn elders. En ondoordringbaarder dan een tropisch regenwoud dat behandeld is met kunstmest. De kringen die er toe doen, daar groei je in op. Hockeyen, roeien, beetje studeren, veel drinken bij een studenten corps en daarna baantjes regelen via je studentenhuisgenoten en je jaarclub; Cees van der Hoeve (Vindicat), Peter Wakkie (Utrechts Studenten Corps), Pechtholt en Nout Wellink (Minerva).
Tenzij je ergens enorm goed in bent, dat je in minder dan een bliksemschicht kunt laten zien. Fenomenaal midwinterhoorn beitelen, of een moleculaire smaakvariant op IJslandse marmot in rendiermos paté kunnen bereiden; het heeft weinig zin om dat op Youtube te zetten. Aard splijtend proza maken en voorlezen, iedereen haakt na een zin af. Het is niet voor niks we dagelijks getroffen worden door een lawine aan nieuwe zangers.
Laten we eerlijk zijn; de social media zijn een fuik voor de inferieuren, opgericht om ze bezig te houden, te controleren, en vooral om ze af te houden van carrière maken. Dat is niet voor iedereen weggelegd! Zodat de mensen die er wel toe doen, die geen bevestiging nodig hebben, van kinds af voorbereid zijn op een briljante toekomst, niet gehinderd worden in hun stijging naar de top. Terwijl de knorren continue zit te twitlinkfacebooken, komen zij ongestoord verder en verder.
Het hoogste dat je met social media kunt bereiken is een uitnodiging voor een jaarclub borrel, een intellectueel eetclubje (Vertigo) of een sollicatie-gesprek vooruit op een topadvocatenkantoor. Omdat je zo allemachtig veel vriendjes en reacties met internet hebt weten te bereiken. Verder dan dat kom je niet, omdat dan meteen duidelijk wordt dat je niet een van hen bent. Je geen idee hebt hoe je je hoort te gedragen in hun soort kringen.
Wednesday, February 15, 2012
Sunday, February 12, 2012
Alles is weerzin
Een hekel aan mensen hebben is heel normaal, zonder zou ik niet kunnen leven. Mijn misantropie uit zich slechts in het schrijven van stukjes tegen de mensheid, die niemand leest. En ok, ik scheld geregeld een daklozenkrantverkoper uit of anders een PvdA-er als hij eens in de vier jaar een foldertje onder mijn neus duwt. Het is enkel medicinaal, de galblaas moet af en toe weer even geleegd worden. Als ik een serieuze misantroop was, werk had gemaakt van mijn hobby, dan schreef ik achter mijn bureautje niet in het luchtledige, maar ontwierp ik daar, om maar wat te noemen, een revolver, waarvan elke kogel raak is. Natuurlijk niet om verspilling (kan mij dat milieu schelen!) tegen te gaan maar om sneller af te kunnen rekenen.
Echte misantropen bedenken als kind al spelletjes, om andere kinderen aan het huilen te brengen. Hun doel is al vroeg om mondiaal of anders maar nationaal mensen dwars te zitten. Wat ze lukt door ontwerper te worden. Eenmaal de touwtjes in handen tekenen ze verpakkingen die enkel met een haakse slijper geopend kunnen worden, supermarkten waar de kans dat je de vierkazensaus vindt kleiner is dan het winnen van de Postcode Lotterij Jackpot, vliegvelden waar passagiers uitgeput bij het verkeerde vliegtuig aankomen, nieuwbouw wijken waar de straatnamen en de huisnummers kriskras door elkaar gegooid zijn en rotondes die je het liefst rechtuit zou willen oversteken. Of ze worden HRM manager, waar ze vanachter weer een bureau een functiehuis ontwerpen.
In Italië stikt het ervan, ontwerpers van doorgefokte, mensonvriendelijke gebruiksvoorwerpen die enkel goed zijn om cadeau te doen. Vergeet Parijs niet waar op elke straathoek een hogere klerenmaker gevestigd is en bij de VPRO en BNN hangen ze ook bij bosjes rond, omdat ze daar de kans krijgen deprimerende televisie te maken.
Gesjeesde misantropen trekken zich terug in hun schuurtjes en perfectioneren apparaten die daarna slechter werken dan wat ze moeten vervangen. Bedenken vreselijke smaken voor chips. Of ze schrijven verhalen enkel met als doel lezers een paar onaangename uurtjes te bezorgen. Gelukkig komen ze niet verder dan vloekende redacteuren. Of ze voeren plannetjes uit die danig wat impact hebben, zodat er burgemeesters uit bed gebeld moeten worden, om te stamelen dat het niet past in zijn stad, en het een ramp is voor het hele land.
De ergste misantroop die ik ken, of liever wel eens tegen zou willen komen, had ooit een goed idee. Misschien, dat zou kunnen, dacht hij de mensheid er wel mee te helpen. Maakt niet uit achter slot en grendel met hem, voorkom dat hij nog meer misdaden tegen de mensheid begaat. Eenzame opsluiting, nou vooruit hij mag wel een asielzoekerscentrum of een gevangenis ontwerpen. Ik heb er alleen maar last van; DIT IS DE EERSTE KEER DAT IK DAT DING NIET PER ONGELUK GEBRUIK: SCHIET DIE MAN DOOD!
Echte misantropen bedenken als kind al spelletjes, om andere kinderen aan het huilen te brengen. Hun doel is al vroeg om mondiaal of anders maar nationaal mensen dwars te zitten. Wat ze lukt door ontwerper te worden. Eenmaal de touwtjes in handen tekenen ze verpakkingen die enkel met een haakse slijper geopend kunnen worden, supermarkten waar de kans dat je de vierkazensaus vindt kleiner is dan het winnen van de Postcode Lotterij Jackpot, vliegvelden waar passagiers uitgeput bij het verkeerde vliegtuig aankomen, nieuwbouw wijken waar de straatnamen en de huisnummers kriskras door elkaar gegooid zijn en rotondes die je het liefst rechtuit zou willen oversteken. Of ze worden HRM manager, waar ze vanachter weer een bureau een functiehuis ontwerpen.
In Italië stikt het ervan, ontwerpers van doorgefokte, mensonvriendelijke gebruiksvoorwerpen die enkel goed zijn om cadeau te doen. Vergeet Parijs niet waar op elke straathoek een hogere klerenmaker gevestigd is en bij de VPRO en BNN hangen ze ook bij bosjes rond, omdat ze daar de kans krijgen deprimerende televisie te maken.
Gesjeesde misantropen trekken zich terug in hun schuurtjes en perfectioneren apparaten die daarna slechter werken dan wat ze moeten vervangen. Bedenken vreselijke smaken voor chips. Of ze schrijven verhalen enkel met als doel lezers een paar onaangename uurtjes te bezorgen. Gelukkig komen ze niet verder dan vloekende redacteuren. Of ze voeren plannetjes uit die danig wat impact hebben, zodat er burgemeesters uit bed gebeld moeten worden, om te stamelen dat het niet past in zijn stad, en het een ramp is voor het hele land.
De ergste misantroop die ik ken, of liever wel eens tegen zou willen komen, had ooit een goed idee. Misschien, dat zou kunnen, dacht hij de mensheid er wel mee te helpen. Maakt niet uit achter slot en grendel met hem, voorkom dat hij nog meer misdaden tegen de mensheid begaat. Eenzame opsluiting, nou vooruit hij mag wel een asielzoekerscentrum of een gevangenis ontwerpen. Ik heb er alleen maar last van; DIT IS DE EERSTE KEER DAT IK DAT DING NIET PER ONGELUK GEBRUIK: SCHIET DIE MAN DOOD!
Tuesday, February 7, 2012
Keek op de Weekdieren
Een groot deel van mijn leven is opgenomen. Niet omdat ik zo bijzonder ben, maar omdat alles volhangt met bewakingscamera’s. Omdat ik niets voorstel op welk gebied dan ook heb ik daar geen moeite mee. In de bus, bij het pinnen, bij het loket, nergens sta ik obsceen of crimineel op de camerabeelden. Hoogstens ben ik een beetje nadrukkelijk in beeld bij de ingang van de supermarkt, waar ik die exotische nietsnut met zijn zwerfkrantje elke keer weer, tevergeefs toeschreeuw dat hij aan zijn werk moet. Of wat in overtreding als ik door rood rij, zonder rijbewijs, op mijn fietsje. Van mij mogen al die bandjes waar ik op sta tot in lengten van dagen bewaard blijven. Wat misschien wel aan te bevelen is, want mijn doel is nog steeds beroemd te worden.
Van Ja Zuster, Nee Zuster zijn bijna geen opnamen meer, en dat is jammer. De Nachtwacht overschilderen, de Dokwerker of Anna Frank omsmelten. Daar zou ik niet mee zitten. Integendeel ik zou de verantwoordelijke zelfs belonen, dan wel bij me laten onderduiken. Maar de overspeler van de JZNZ-banden moet opgespoord worden. En als straf de rest van zijn leven alle zielloze publieke omroep programma’s van dit moment gelijktijdig aanschouwen.
Wat wel enorm bewaard is gebleven is, tot de bloopers aan toe waarschijnlijk, is het oeuvre van Koot en Bie. Ja, ik heb er ooit ook naar gekeken. Maar een keer is wel genoeg voor mij. De VPPRO vond het een goed idee om ze van stal te halen. Voor het te laat is, er geen VPRO-kijkers meer over zijn.
Blij dat er weer een camera op ze gericht staat, als gele grassprietjes die opleven in het zonlicht, zo zitten ze er bij. Van buiten mogen ze veranderd zijn, inwendig bruist het nog van de oude gewoontes. Koot pusht weer een boekje vol olijke woorden en Bie overtreft Spinoza, denkt hij. Ik durf het wel te beweren zonder een van die terugblik programma’s vol nooit eerder vertoond materiaal gezien te hebben. En dat hun schaamteloze zelfoverschatting nog steeds fier overeind staat. Als ik er naast zit, zijn ze wijzer geworden.
Als Calvijn er niet geweest was, zou heel Nederland er nu beter aan toe zijn, en zou ik Koot en Bie nog wel eens willen zien. Nu mogen wat mij betreft al die programma’s van ze vernietigd worden. Als ik de kans kreeg deed ik het zelf. Hoewel. Het is natuurlijk wel bewijsmateriaal. Dat Koot en Bie voortdurend de kijkers schuld aanpraatte aangaande de dood van de joden in de oorlog en ze daarom moreel verplichtte om zonder morren hordes zielige buitenlanders te tolereren en in de watten te leggen.
Hopelijk komt er (heel snel) weer een bijltjesdag. Zonder afrekening geen vooruitgang. Goed laten we het beschaafd houden; een tribunaal dan, niet over iets vaags in de Balkan of Irak maar eindelijk een keer over een kwestie dichter bij huis. Van hoe heeft het zo ver kunnen komen qua onveiligheid, criminaliteit en het verdwijnen van westerse beschaving in dit landje, na de oorlog. Wie waren er nou eigenlijk fout? Reve, Janmaat, Bolkestein, Fortuyn en Wilders zullen dan geëerd worden als verzetshelden. Janmaat krijgt eindelijk postuum dat lintje dat Hare Majesteit hem onthouden heeft. De plegers van de aanslag in Kedichem zullen eindelijk berecht worden. Ruud de Wild wordt vastgezet vanwege zijn aandeel in de moord op Fortuyn en Jelle Brandt Corstius komt nergens meer aan de bak vanwege zijn foute vader. De VPRO en de Vara worden verboden organisaties.
En Koot&Bie zullen onderduiken bij voormalig VPRO-leden, maar na het uitloven van een premie, geheel volgens de Nederlandse volksaard verraden worden.
Van Ja Zuster, Nee Zuster zijn bijna geen opnamen meer, en dat is jammer. De Nachtwacht overschilderen, de Dokwerker of Anna Frank omsmelten. Daar zou ik niet mee zitten. Integendeel ik zou de verantwoordelijke zelfs belonen, dan wel bij me laten onderduiken. Maar de overspeler van de JZNZ-banden moet opgespoord worden. En als straf de rest van zijn leven alle zielloze publieke omroep programma’s van dit moment gelijktijdig aanschouwen.
Wat wel enorm bewaard is gebleven is, tot de bloopers aan toe waarschijnlijk, is het oeuvre van Koot en Bie. Ja, ik heb er ooit ook naar gekeken. Maar een keer is wel genoeg voor mij. De VPPRO vond het een goed idee om ze van stal te halen. Voor het te laat is, er geen VPRO-kijkers meer over zijn.
Blij dat er weer een camera op ze gericht staat, als gele grassprietjes die opleven in het zonlicht, zo zitten ze er bij. Van buiten mogen ze veranderd zijn, inwendig bruist het nog van de oude gewoontes. Koot pusht weer een boekje vol olijke woorden en Bie overtreft Spinoza, denkt hij. Ik durf het wel te beweren zonder een van die terugblik programma’s vol nooit eerder vertoond materiaal gezien te hebben. En dat hun schaamteloze zelfoverschatting nog steeds fier overeind staat. Als ik er naast zit, zijn ze wijzer geworden.
Als Calvijn er niet geweest was, zou heel Nederland er nu beter aan toe zijn, en zou ik Koot en Bie nog wel eens willen zien. Nu mogen wat mij betreft al die programma’s van ze vernietigd worden. Als ik de kans kreeg deed ik het zelf. Hoewel. Het is natuurlijk wel bewijsmateriaal. Dat Koot en Bie voortdurend de kijkers schuld aanpraatte aangaande de dood van de joden in de oorlog en ze daarom moreel verplichtte om zonder morren hordes zielige buitenlanders te tolereren en in de watten te leggen.
Hopelijk komt er (heel snel) weer een bijltjesdag. Zonder afrekening geen vooruitgang. Goed laten we het beschaafd houden; een tribunaal dan, niet over iets vaags in de Balkan of Irak maar eindelijk een keer over een kwestie dichter bij huis. Van hoe heeft het zo ver kunnen komen qua onveiligheid, criminaliteit en het verdwijnen van westerse beschaving in dit landje, na de oorlog. Wie waren er nou eigenlijk fout? Reve, Janmaat, Bolkestein, Fortuyn en Wilders zullen dan geëerd worden als verzetshelden. Janmaat krijgt eindelijk postuum dat lintje dat Hare Majesteit hem onthouden heeft. De plegers van de aanslag in Kedichem zullen eindelijk berecht worden. Ruud de Wild wordt vastgezet vanwege zijn aandeel in de moord op Fortuyn en Jelle Brandt Corstius komt nergens meer aan de bak vanwege zijn foute vader. De VPRO en de Vara worden verboden organisaties.
En Koot&Bie zullen onderduiken bij voormalig VPRO-leden, maar na het uitloven van een premie, geheel volgens de Nederlandse volksaard verraden worden.
Thursday, February 2, 2012
Ik ben een belangrijk schrijver
Het ligt aan mij, ja dat wist u ook wel, maar ik ben niet zo snel. Ik kom niet aan de bak omdat ik niet enthousiast ben over mijn eigen werk. Eigenlijk nergens over. Met een beetje meer enthousiasme was ik veel verder gekomen in dit leven. Had ik na mijn promotie als scheikundige bij het Philips laboratorium gezeten, of anders dat van Shell. ‘Wat heeft u zo al onderzocht tijdens uw promotie. Waar bent u trots op?’ Ik kon er bij de sollicitatie niks zinnigs over zeggen, zeker niet met enthousiasme. En dus bleef het bij een gesprek, en dat eigenlijk ook niet.
Ik ben wel aan de slag gekomen, in een B-onderzoeksinstituut (Z te Oessem). Zelfs daar wist ik niets te bereiken. Een belangrijke taak van een onderzoeker is vertellen waar hij in godsnaam mee bezig is. Onder vier ogen valt dat nog wel mee, maar dat moet ook in colloquia, op congressen en conferenties en tegen studenten die zich komen oriënteren. Ook ik kwam daar allemaal niet onderuit. Lang heb ik gedacht dat ik dat wel een keer onder de knie zou krijgen, maar ook deze vorm van interactie was niet voor mij weggelegd. Het is acceptabel, aan te horen, uit te zitten, maar natuurlijk geen genot om mij een verhaal te zien houden. En telkens is het bereiken van de eindstreep belangrijker dan het overbrengen van de boodschap. Het is duidelijk dat ik geen carrière maakte met mijn optredens.
Het zou allemaal een stuk makkelijker zijn en niet alleen voor mij als de spreker bij zijn presentatie achterin mag staan, achter de luisteraars. Tenzij ze knap is natuurlijk. Dat domme ge-aanwijs slaat vaak toch nergens op dus dat kan ook wel achterwege blijven. En dan zijn ze ook verlost van de aanblik van gezweet en gehakkel. Plus dat ik dan breeduit al mijn spiekbriefjes neer kan leggen. Misschien heb ik die dan niet meer nodig.
Ja, natuurlijk trapte ik er in; oplichters die beweren dat je effectief presenteren kunt leren. Vele workshops en cursussen heb ik gevolgd, over Hoe je je boodschap vol geestdrift kunt overbrengen. Het is gewoon niet voor iedereen weggelegd, dat is de waarheid, weet ik nu. Je kunt ook niet leren hoe je miljonair kan worden, of een graag geziene gast. Het begint al met je kop. Het is niet voor niks dat ik die er hier niet bij zet.
Gezien die kop en mijn gelaten stemming ken ik bijna niemand. Dus wat ik hier zit te doen, al jaren geen steek mee verder kom, is titanen arbeid: een netwerk opbouwen met een toetsenbord. Onzichtbaar een schare volgers creëren die enthousiast zijn over mijn werk, waar ik zelf niet trots op ben of blij van word.
Ik ben wel aan de slag gekomen, in een B-onderzoeksinstituut (Z te Oessem). Zelfs daar wist ik niets te bereiken. Een belangrijke taak van een onderzoeker is vertellen waar hij in godsnaam mee bezig is. Onder vier ogen valt dat nog wel mee, maar dat moet ook in colloquia, op congressen en conferenties en tegen studenten die zich komen oriënteren. Ook ik kwam daar allemaal niet onderuit. Lang heb ik gedacht dat ik dat wel een keer onder de knie zou krijgen, maar ook deze vorm van interactie was niet voor mij weggelegd. Het is acceptabel, aan te horen, uit te zitten, maar natuurlijk geen genot om mij een verhaal te zien houden. En telkens is het bereiken van de eindstreep belangrijker dan het overbrengen van de boodschap. Het is duidelijk dat ik geen carrière maakte met mijn optredens.
Het zou allemaal een stuk makkelijker zijn en niet alleen voor mij als de spreker bij zijn presentatie achterin mag staan, achter de luisteraars. Tenzij ze knap is natuurlijk. Dat domme ge-aanwijs slaat vaak toch nergens op dus dat kan ook wel achterwege blijven. En dan zijn ze ook verlost van de aanblik van gezweet en gehakkel. Plus dat ik dan breeduit al mijn spiekbriefjes neer kan leggen. Misschien heb ik die dan niet meer nodig.
Ja, natuurlijk trapte ik er in; oplichters die beweren dat je effectief presenteren kunt leren. Vele workshops en cursussen heb ik gevolgd, over Hoe je je boodschap vol geestdrift kunt overbrengen. Het is gewoon niet voor iedereen weggelegd, dat is de waarheid, weet ik nu. Je kunt ook niet leren hoe je miljonair kan worden, of een graag geziene gast. Het begint al met je kop. Het is niet voor niks dat ik die er hier niet bij zet.
Gezien die kop en mijn gelaten stemming ken ik bijna niemand. Dus wat ik hier zit te doen, al jaren geen steek mee verder kom, is titanen arbeid: een netwerk opbouwen met een toetsenbord. Onzichtbaar een schare volgers creëren die enthousiast zijn over mijn werk, waar ik zelf niet trots op ben of blij van word.
Thursday, January 26, 2012
Last van armoede
Vroeger werd je er alleen in Parijs mee geconfronteerd, of als je in Amsterdam moest zijn voor een visum voor de VS, of een tentoonstelling die je achteraf bezien best wel niet gezien kon hebben. Het is zich aan het verspreiden, ik zou bijna zeggen als de pest, armoede. Bij elke supermarkt houden ze nu hun hand op. Alleen na elven natuurlijk en als het niet regent. Een advies: dat ze aan hun werk moeten gaan, meer krijgen ze niet van me.
Bij die vage krantjes verkopers bleef het niet. Nu word ik ook benaderd door vrijwilligers van de Voedselbank als ik met zware tassen sleep naar buiten sleep. Elke keer als er een nieuwe actie is, azen ze op mijn zegels of prullaria die ik kreeg bij de kassa. Ah toe; u geeft dan een extra steuntje in de rug voor mensen die het minder hebben, of u kunt kinderen blij maken van ouders die het niet zo breed hebben. Ze kijken nog net niet in je tas om er iets uit te halen wat ik volgens hen toch niet nodig heb.
Waarom jagen die supermarktketens die parasieten niet weg? Boodschappen doen is al een bezoeking en dan nog dat gebedel erbij. Twee stappen buiten, realiseer je je dat je de kaassaus bent vergeten, zodat die broccoli eigenlijk niet te vreten is, krijg je dat gezeur aan je kop.
Wat heeft u veel boodschappen, zal ik het voor u dragen, meneer en naar uw huis brengen? Ah, u ziet er uit alsof u wat vergeten bent, zal ik het snel even voor u halen? Kijk dan zouden ze zo mijn winkelkarretje munt krijgen, nou vooruit 50 cent en de zegels erbij, of die Muppet, smurf, stickers of wat het ook is.
Bij rommelmarkten en kringloopwinkels; daar vind je ze ook steeds meer. Lopen ze voor mijn voeten, belemmeren ze mijn uitzicht, staan ze vooraan te dringen. Zodat ik de koopjes mis, met name Gouds Plateel en Lalique vazen.
Ze worden niet aan hun lot overgelaten, ze hebben recht op een berg tegemoetkomingen, bijvoorbeeld studiefinanciering, kwijtschelding gemeentelijke en waterschapsbelasting, zorgtoeslag, bijdrage uit het gemeentelijk studiefonds, bijzonder bijstand reiskosten. De voedselbank maakt het ze nog makkelijker om rond te komen van een bijstandsuitkering. Ik wou overigens dat ik bij een voedselbank zat, al was het maar omdat dan mijn boodschappen thuis worden bezorgd.
Bij die vage krantjes verkopers bleef het niet. Nu word ik ook benaderd door vrijwilligers van de Voedselbank als ik met zware tassen sleep naar buiten sleep. Elke keer als er een nieuwe actie is, azen ze op mijn zegels of prullaria die ik kreeg bij de kassa. Ah toe; u geeft dan een extra steuntje in de rug voor mensen die het minder hebben, of u kunt kinderen blij maken van ouders die het niet zo breed hebben. Ze kijken nog net niet in je tas om er iets uit te halen wat ik volgens hen toch niet nodig heb.
Waarom jagen die supermarktketens die parasieten niet weg? Boodschappen doen is al een bezoeking en dan nog dat gebedel erbij. Twee stappen buiten, realiseer je je dat je de kaassaus bent vergeten, zodat die broccoli eigenlijk niet te vreten is, krijg je dat gezeur aan je kop.
Wat heeft u veel boodschappen, zal ik het voor u dragen, meneer en naar uw huis brengen? Ah, u ziet er uit alsof u wat vergeten bent, zal ik het snel even voor u halen? Kijk dan zouden ze zo mijn winkelkarretje munt krijgen, nou vooruit 50 cent en de zegels erbij, of die Muppet, smurf, stickers of wat het ook is.
Bij rommelmarkten en kringloopwinkels; daar vind je ze ook steeds meer. Lopen ze voor mijn voeten, belemmeren ze mijn uitzicht, staan ze vooraan te dringen. Zodat ik de koopjes mis, met name Gouds Plateel en Lalique vazen.
Ze worden niet aan hun lot overgelaten, ze hebben recht op een berg tegemoetkomingen, bijvoorbeeld studiefinanciering, kwijtschelding gemeentelijke en waterschapsbelasting, zorgtoeslag, bijdrage uit het gemeentelijk studiefonds, bijzonder bijstand reiskosten. De voedselbank maakt het ze nog makkelijker om rond te komen van een bijstandsuitkering. Ik wou overigens dat ik bij een voedselbank zat, al was het maar omdat dan mijn boodschappen thuis worden bezorgd.
Tuesday, January 24, 2012
Nederlandse Topschrijfsters
In de top 100 van de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek (CPNB) van 2011 staan 34 Nederlandse schrijvers. Zeventien mannen en zeventien vrouwen. Van de laatsten zijn er 10 a 11 blond, een man, en twee dood.
De vrouwen die in top 100 staan zijn niet de jongste meer. Het geboortejaar van de levenden varieert van 1945-1974; dat maakt de gemiddelde leeftijd 51,5. Verder hebben de meeste een artistieke, dan wel journalistieke opleiding of een literatuurwetenschapstudie gevolgd en schreven ze voor hun debuut al jaren voor kranten en tijdschriften. Sommigen zijn ontdekt door een publicatie in een literair tijdschrift, maar er zijn ook schrijfsters doorgebroken met een verhaal in de Bobo.
Chicklits blijken lang niet zo populair als ik altijd gedacht had. Alleen Jill Mansel heeft de top 100 gehaald (34e). Grote Nederlandse namen als Harrewijn en van Gastel ontbreken. Thrillers komen het meest voor in de lijst: 32 stuks tegen romans 26 stuks. Necrologien: 1, niet van Connie Palmen maar van Steve Jobs.
Overigens is de rijkste Nederlandse schrijfster Nina Brink-Storms-Vleeschdrager €240 miljoen (Quote 500 nr. 126 in 2011). Ze werkt momenteel furieus aan een reactie op het boek van Eric Smit: Nina, de Onweerstaanbare Opkomst van een Power Lady. De emissie van haar correcte handel- en wandelbeschrijving wordt dit jaar verwacht. Uitgifteprijs is nog niet bekend.
Wat de Nederlandse mannetjesschrijvers betreft, laat ik het even bij het feit dat de nieuwe 'grote twee' (Grunberg en Wieringa) ontbreken (minder dan 30000 exemplaren van een titel verkocht). De oude grote drie ook trouwens.
1. Annejet van der Zijl (1962) 2e in top 100 van 2011 (221158 x Sonny Boy)
Na het gymnasium studeerde ze eerst kunstgeschiedenis in Utrecht en later massacommunicatie in Amsterdam. Na een masters International Journalism in Londen kwam ze in 1990 terecht bij de toenmalige Haagse Post, net voor dit blad fuseerde met De Tijd. In 1998 debuteerde ze met Jagtlust, over de gelijknamige Gooise buitenplaats die in de jaren vijftig en zestig uitgroeide tot Nederlands meest roemruchte literaire en artistieke broeinest.
Eind 1999 nam Annejet ontslag om zich helemaal aan het schrijven van boeken te wijden en in 2002 verscheen Anna, de biografie van Annie M.G. Schmidt. Twee jaar later volgde Sonny Boy.
2. Saskia Noort (1967) 7e, 95e en 97e in top 100 van 2011
Schreef sinds begin jaren negentig columns voor een groot aantal bladen, maakte een jaar vrij (2002) om eerste boek Terug naar de Kust te schrijven, iemand van Anthos/Ambo was bereid mee te lezen.
3. Suzanne Vermeer (1962) 11e, 17e, 29e en 70e in top 100 van 2011 is een man (Paul Goeken) en dood.
4. Simone van de Vlugt (1966) 13e, 20e en 39e in top 100 van 2011
Wilde al op 9-jarige leeftijd schrijfster worden. Geïnspireerd door Kruistocht in Spijkerbroek (1974) van Thea Beckman stuurde zij op haar dertiende voor het eerst manuscripten voor historische verhalen naar een uitgever. Die wees haar werk af, maar raadde haar aan om door te gaan met schrijven. Ze ging Nederlands en Frans studeren aan de lerarenopleiding in Amsterdam, waar ze onder meer les kreeg in jeugdliteratuur en creatief schrijven. Na haar studie ging ze fulltime werken als secretaresse bij een bank en schreef ze in de avonduren aan een verhaal over de heksenvervolging, De amulet, waarmee ze in 1995 debuteerde bij de Rotterdamse uitgeverij Lemniscaat
5. Esther Verhoef (1968) 22e in top 100 van 2011
Groeide op in 's-Hertogenbosch en in het nabijgelegen Rosmalen. Haar eerste publicaties verschenen in 1989 en betroffen columns in het blad Flair. Tussen 1995 en 2005 schreef ze 50 informatieve boeken over huisdieren, waarvan er wereldwijd zo'n 8 miljoen over de toonbank gingen. Haar dierenboeken zijn vertaald in ruim 80 landen. Verhoef deed zelf grotendeels de fotografie voor haar boeken.
Bekendheid bij het grote publiek verwierf zij echter pas toen zij thrillers begon te schrijven. In 2003 debuteerde ze met de thriller Onrust bij uitgeverij Karakter.
6. Karina Schaapman (1960) 33e in top 100 van 2011
In 2000 publiceerde zij haar eerste boek over de rechtszaak "Schoolstrijd - ouders op de bres voor beter onderwijs"). Zat van 2002-2008 in gemeente raad van Amsterdam voor de PvdA.
Schrijfster van het boek Zonder moeder (Balans, 2004) over haar verleden als prostituee en blootactrice.
Schaapman bouwde drie jaar aan het decor voor haar prentenboek Het Muizenhuis dat in 2011 uitkwam bij Rubinstein. Een poppenhuis van drie meter hoog met honderden kamers, gangenstelsels en buitenruimtes. In het huis wonen de muizenkinderen Sam en Julia met hun families. Foto’s van een deel van het huis vormen de illustraties bij hun kleine avonturen.
7. Rita Spijker (1957) 46e in top 100 van 2011
Tijdens een onverwachte ontmoeting in 2005 bij een etentje in Amsterdam werd Rita uitgedaagd door Adriaan Krabbendam (toendertijd hoofdredacteur van Vassallucci) tot het schrijven van een boek. Ze nam de uitdaging aan en deze resulteerde uiteindelijk in haar debuut Kreukherstellend (2006). In 2007 werd het boek in een goedkope editie een succes. Meer dan 100.000 exemplaren vonden een lezer(es). In de herfst van datzelfde jaar volgde haar tweede roman Tussen Zussen.
8. Anna Enquist (1945) 57e in top 100 van 2011
Studeerde na het gymnasium-A klinische psychologie in Leiden; vervolgens studeerde ze piano aan het Haags conservatorium, met bijvak cello. Daarna doceerde ze psychologie in Amsterdam en begon begin jaren 80 aan een gespecialiseerde opleiding psychoanalyse. In 1987 begon ze haar werk als psychoanalytica en stopte ze met haar muzikale carrière. Tegelijkertijd begon ze gedichten te schrijven.
Het tijdschrift 'Maatstaf' publiceerde in 1988 haar eerste gedichten. In 1991 kwam haar eerste dichtbundel uit: Soldatenliederen. Haar eerste roman "Het meesterstuk" (1994), is geschreven op het stramien van de opera Don Giovanni van Mozart.
9. Heleen van Royen (1965) 59e in top 100 van 2011
Zat in Utrecht op de School voor Journalistiek. Ze studeerde in 1987 af, en werkte vervolgens onder meer bij het Haarlems Dagblad en bij Radio Noord-Holland.
In 2000 debuteerde ze als romanschrijver met De gelukkige huisvrouw (Vassallucci) waarin de zelfmoord van haar vader een belangrijke rol speelt.
10. Annie M.G. Schmidt (1911) 61e in top 100 van 2011
Werkte aanvankelijk als bibliothecaresse, vanaf 1946 als documentaliste en later, tot 1958, als redactrice bij de Amsterdamse krant Het Parool. Vanaf 1948 schreef ze in deze krant wekelijks een column voor volwassenen en versjes voor kinderen. Bekendheid als schrijfster kreeg ze met de hoorspelserie In Holland staat een huis over de Familie Doorsnee.
11. Jet Boeke (1948) 67e in top 100 van 2011
Is een Nederlandse illustrator die vooral bekend is geworden met haar tekeningen van de rode kater Dikkie Dik. Nam in 1978 contact op met de programmamakers van de net gestarte Nederlandse Sesamstraat. Stelde voor om prentenboeken te maken voor de jongste kijkers, die op tv voorgelezen zouden worden. Het idee werd goedgekeurd. Hoofdpersoon werd haar eigen kat, Dikkie Dik. Elk jaar maakt ze een serie nieuwe prentenboeken voor Sesamstraat. Nadat de Dikkie Dik-prentenboeken een paar jaar op televisie verschenen waren, kwam er vraag naar in de boekwinkels. Contacten met Uitgeverij Gottmer in Haarlem waren snel gemaakt en na enige tijd verschenen de eerste Dikkie Dik-omdraaiboekjes. Jet Boeke maakt al 30 jaar verhalen over de oranje kater Dikkie Dik.
12. Marente de Moor (1972) 72e in top 100 van 2011
In 2007 verscheen haar debuutroman De overtreder, die in 2010 door de Duitse uitgeverij Suhrkamp werd uitgebracht onder de titel Amsterdam und zurück. Sinds 2009 is ze vaste columniste voor Vrij Nederland. In het najaar van 2010 verscheen haar tweede roman, De Nederlandse maagd, die in 2011 werd onderscheiden met de Ako Literatuurprijs. Dochter van Margriet de Moor.
13. Carry Slee (1949) 73e in top 100 van 2011
Na de middelbare school ging ze naar de Academie voor Expressie door Woord en Gebaar in Utrecht en werkte ze een aantal jaren als lerares drama in het voortgezet onderwijs. Vertelde verhaaltjes aan haar twee dochtertjes, waarin "Keetje Karnemelk" de hoofdrol speelde. Haar dochters vonden die verhalen zo leuk, dat Slee ze opstuurde naar de Bobo. Verschenen voor het eerst in de Bobo in 1988. Haar eerst boek, Rik en Roosje, een voorleesboek voor jonge kinderen, verscheen in 1989.
14. Sonja Bakker (1974) 76e in top 100 van 2011
Startte in 1997 een gewichtsconsulentenpraktijk, waar ze een dieetmethode ontwikkelde. Deze beschreef ze in haar boek: Bereik je ideale gewicht!, waarvan er in 2005 en 2006 400.000 exemplaren werden verkocht. Haar toenmalige echtgenoot richtte een uitgeverij speciaal voor haar boek op. Sonja Bakker werkte samen met supermarktketen Deen. Vanaf 2005 lagen er stapels van haar boek bij de groenten en het fruit in het kader van ‘de gezond en fitweken’. Vanaf 207 werkte ze ook samen met Super de Boer.
15. Loes den Hollander (1950) 84e in top 100 van 2011
Schrijf carrière startte met het winnen van een schrijfwedstrijd van Libelle in 2001. Sloot in 2006 haar werk in de gezondheidszorg af en in datzelfde jaar debuteerde zij met de literaire thriller Vrijdag bij uitgeverij Karakter.
16. Suzanna Jansen (1964) 87e in top 100 van 2011
Jansen studeerde van 1983 tot 1985 ballet. Ze schakelde over op een opleiding communicatie aan de HEAO van Utrecht. Na haar opleiding was ze werkzaam als correspondent in Moskou voor Independent Media. Jansen werkte voor zowel de VPRO en de VRT. Als journalist schreef zij voor De Morgen, NRC Handelsblad, Trouw, HP/De Tijd en Opzij. In 2008 schreef zij Het Pauperparadijs (uitgeverij Balans). In dit boek beschreef zij de geschiedenis van haar voorouders en onder meer hun verblijf in de gestichten van de Maatschappij van Weldadigheid in Veenhuizen.
17. Francine Oomen (1960) 88e in top 100 van 2011
Na de middelbare school en de Academie voor Industriële Vormgeving werkte ze als zelfstandig industrieel ontwerper, en ontwikkelde ze onder andere nieuwe soorten baby- en kleuterboeken. Het welbekende knisperboekje is een uitvinding van haar.
In 1990 verscheen Francines eerste boek, Saartje en Tommie op de boerderij, met tekeningen van Dagmar Stam. De serie over de avonturen van de twee kleuters werd een internationaal succes. Dit succes werd voortgezet in de door haar zelf geïllustreerde Sammie eigenwijs-serie. Francines grote doorbraak kwam met de Hoe overleef ik…-serie, over het wel en wee van de pubers Rosa en Jonas en hun vrienden.
De vrouwen die in top 100 staan zijn niet de jongste meer. Het geboortejaar van de levenden varieert van 1945-1974; dat maakt de gemiddelde leeftijd 51,5. Verder hebben de meeste een artistieke, dan wel journalistieke opleiding of een literatuurwetenschapstudie gevolgd en schreven ze voor hun debuut al jaren voor kranten en tijdschriften. Sommigen zijn ontdekt door een publicatie in een literair tijdschrift, maar er zijn ook schrijfsters doorgebroken met een verhaal in de Bobo.
Chicklits blijken lang niet zo populair als ik altijd gedacht had. Alleen Jill Mansel heeft de top 100 gehaald (34e). Grote Nederlandse namen als Harrewijn en van Gastel ontbreken. Thrillers komen het meest voor in de lijst: 32 stuks tegen romans 26 stuks. Necrologien: 1, niet van Connie Palmen maar van Steve Jobs.
Overigens is de rijkste Nederlandse schrijfster Nina Brink-Storms-Vleeschdrager €240 miljoen (Quote 500 nr. 126 in 2011). Ze werkt momenteel furieus aan een reactie op het boek van Eric Smit: Nina, de Onweerstaanbare Opkomst van een Power Lady. De emissie van haar correcte handel- en wandelbeschrijving wordt dit jaar verwacht. Uitgifteprijs is nog niet bekend.
Wat de Nederlandse mannetjesschrijvers betreft, laat ik het even bij het feit dat de nieuwe 'grote twee' (Grunberg en Wieringa) ontbreken (minder dan 30000 exemplaren van een titel verkocht). De oude grote drie ook trouwens.
1. Annejet van der Zijl (1962) 2e in top 100 van 2011 (221158 x Sonny Boy)
Na het gymnasium studeerde ze eerst kunstgeschiedenis in Utrecht en later massacommunicatie in Amsterdam. Na een masters International Journalism in Londen kwam ze in 1990 terecht bij de toenmalige Haagse Post, net voor dit blad fuseerde met De Tijd. In 1998 debuteerde ze met Jagtlust, over de gelijknamige Gooise buitenplaats die in de jaren vijftig en zestig uitgroeide tot Nederlands meest roemruchte literaire en artistieke broeinest.
Eind 1999 nam Annejet ontslag om zich helemaal aan het schrijven van boeken te wijden en in 2002 verscheen Anna, de biografie van Annie M.G. Schmidt. Twee jaar later volgde Sonny Boy.
2. Saskia Noort (1967) 7e, 95e en 97e in top 100 van 2011
Schreef sinds begin jaren negentig columns voor een groot aantal bladen, maakte een jaar vrij (2002) om eerste boek Terug naar de Kust te schrijven, iemand van Anthos/Ambo was bereid mee te lezen.
3. Suzanne Vermeer (1962) 11e, 17e, 29e en 70e in top 100 van 2011 is een man (Paul Goeken) en dood.
4. Simone van de Vlugt (1966) 13e, 20e en 39e in top 100 van 2011
Wilde al op 9-jarige leeftijd schrijfster worden. Geïnspireerd door Kruistocht in Spijkerbroek (1974) van Thea Beckman stuurde zij op haar dertiende voor het eerst manuscripten voor historische verhalen naar een uitgever. Die wees haar werk af, maar raadde haar aan om door te gaan met schrijven. Ze ging Nederlands en Frans studeren aan de lerarenopleiding in Amsterdam, waar ze onder meer les kreeg in jeugdliteratuur en creatief schrijven. Na haar studie ging ze fulltime werken als secretaresse bij een bank en schreef ze in de avonduren aan een verhaal over de heksenvervolging, De amulet, waarmee ze in 1995 debuteerde bij de Rotterdamse uitgeverij Lemniscaat
5. Esther Verhoef (1968) 22e in top 100 van 2011
Groeide op in 's-Hertogenbosch en in het nabijgelegen Rosmalen. Haar eerste publicaties verschenen in 1989 en betroffen columns in het blad Flair. Tussen 1995 en 2005 schreef ze 50 informatieve boeken over huisdieren, waarvan er wereldwijd zo'n 8 miljoen over de toonbank gingen. Haar dierenboeken zijn vertaald in ruim 80 landen. Verhoef deed zelf grotendeels de fotografie voor haar boeken.
Bekendheid bij het grote publiek verwierf zij echter pas toen zij thrillers begon te schrijven. In 2003 debuteerde ze met de thriller Onrust bij uitgeverij Karakter.
6. Karina Schaapman (1960) 33e in top 100 van 2011
In 2000 publiceerde zij haar eerste boek over de rechtszaak "Schoolstrijd - ouders op de bres voor beter onderwijs"). Zat van 2002-2008 in gemeente raad van Amsterdam voor de PvdA.
Schrijfster van het boek Zonder moeder (Balans, 2004) over haar verleden als prostituee en blootactrice.
Schaapman bouwde drie jaar aan het decor voor haar prentenboek Het Muizenhuis dat in 2011 uitkwam bij Rubinstein. Een poppenhuis van drie meter hoog met honderden kamers, gangenstelsels en buitenruimtes. In het huis wonen de muizenkinderen Sam en Julia met hun families. Foto’s van een deel van het huis vormen de illustraties bij hun kleine avonturen.
7. Rita Spijker (1957) 46e in top 100 van 2011
Tijdens een onverwachte ontmoeting in 2005 bij een etentje in Amsterdam werd Rita uitgedaagd door Adriaan Krabbendam (toendertijd hoofdredacteur van Vassallucci) tot het schrijven van een boek. Ze nam de uitdaging aan en deze resulteerde uiteindelijk in haar debuut Kreukherstellend (2006). In 2007 werd het boek in een goedkope editie een succes. Meer dan 100.000 exemplaren vonden een lezer(es). In de herfst van datzelfde jaar volgde haar tweede roman Tussen Zussen.
8. Anna Enquist (1945) 57e in top 100 van 2011
Studeerde na het gymnasium-A klinische psychologie in Leiden; vervolgens studeerde ze piano aan het Haags conservatorium, met bijvak cello. Daarna doceerde ze psychologie in Amsterdam en begon begin jaren 80 aan een gespecialiseerde opleiding psychoanalyse. In 1987 begon ze haar werk als psychoanalytica en stopte ze met haar muzikale carrière. Tegelijkertijd begon ze gedichten te schrijven.
Het tijdschrift 'Maatstaf' publiceerde in 1988 haar eerste gedichten. In 1991 kwam haar eerste dichtbundel uit: Soldatenliederen. Haar eerste roman "Het meesterstuk" (1994), is geschreven op het stramien van de opera Don Giovanni van Mozart.
9. Heleen van Royen (1965) 59e in top 100 van 2011
Zat in Utrecht op de School voor Journalistiek. Ze studeerde in 1987 af, en werkte vervolgens onder meer bij het Haarlems Dagblad en bij Radio Noord-Holland.
In 2000 debuteerde ze als romanschrijver met De gelukkige huisvrouw (Vassallucci) waarin de zelfmoord van haar vader een belangrijke rol speelt.
10. Annie M.G. Schmidt (1911) 61e in top 100 van 2011
Werkte aanvankelijk als bibliothecaresse, vanaf 1946 als documentaliste en later, tot 1958, als redactrice bij de Amsterdamse krant Het Parool. Vanaf 1948 schreef ze in deze krant wekelijks een column voor volwassenen en versjes voor kinderen. Bekendheid als schrijfster kreeg ze met de hoorspelserie In Holland staat een huis over de Familie Doorsnee.
11. Jet Boeke (1948) 67e in top 100 van 2011
Is een Nederlandse illustrator die vooral bekend is geworden met haar tekeningen van de rode kater Dikkie Dik. Nam in 1978 contact op met de programmamakers van de net gestarte Nederlandse Sesamstraat. Stelde voor om prentenboeken te maken voor de jongste kijkers, die op tv voorgelezen zouden worden. Het idee werd goedgekeurd. Hoofdpersoon werd haar eigen kat, Dikkie Dik. Elk jaar maakt ze een serie nieuwe prentenboeken voor Sesamstraat. Nadat de Dikkie Dik-prentenboeken een paar jaar op televisie verschenen waren, kwam er vraag naar in de boekwinkels. Contacten met Uitgeverij Gottmer in Haarlem waren snel gemaakt en na enige tijd verschenen de eerste Dikkie Dik-omdraaiboekjes. Jet Boeke maakt al 30 jaar verhalen over de oranje kater Dikkie Dik.
12. Marente de Moor (1972) 72e in top 100 van 2011
In 2007 verscheen haar debuutroman De overtreder, die in 2010 door de Duitse uitgeverij Suhrkamp werd uitgebracht onder de titel Amsterdam und zurück. Sinds 2009 is ze vaste columniste voor Vrij Nederland. In het najaar van 2010 verscheen haar tweede roman, De Nederlandse maagd, die in 2011 werd onderscheiden met de Ako Literatuurprijs. Dochter van Margriet de Moor.
13. Carry Slee (1949) 73e in top 100 van 2011
Na de middelbare school ging ze naar de Academie voor Expressie door Woord en Gebaar in Utrecht en werkte ze een aantal jaren als lerares drama in het voortgezet onderwijs. Vertelde verhaaltjes aan haar twee dochtertjes, waarin "Keetje Karnemelk" de hoofdrol speelde. Haar dochters vonden die verhalen zo leuk, dat Slee ze opstuurde naar de Bobo. Verschenen voor het eerst in de Bobo in 1988. Haar eerst boek, Rik en Roosje, een voorleesboek voor jonge kinderen, verscheen in 1989.
14. Sonja Bakker (1974) 76e in top 100 van 2011
Startte in 1997 een gewichtsconsulentenpraktijk, waar ze een dieetmethode ontwikkelde. Deze beschreef ze in haar boek: Bereik je ideale gewicht!, waarvan er in 2005 en 2006 400.000 exemplaren werden verkocht. Haar toenmalige echtgenoot richtte een uitgeverij speciaal voor haar boek op. Sonja Bakker werkte samen met supermarktketen Deen. Vanaf 2005 lagen er stapels van haar boek bij de groenten en het fruit in het kader van ‘de gezond en fitweken’. Vanaf 207 werkte ze ook samen met Super de Boer.
15. Loes den Hollander (1950) 84e in top 100 van 2011
Schrijf carrière startte met het winnen van een schrijfwedstrijd van Libelle in 2001. Sloot in 2006 haar werk in de gezondheidszorg af en in datzelfde jaar debuteerde zij met de literaire thriller Vrijdag bij uitgeverij Karakter.
16. Suzanna Jansen (1964) 87e in top 100 van 2011
Jansen studeerde van 1983 tot 1985 ballet. Ze schakelde over op een opleiding communicatie aan de HEAO van Utrecht. Na haar opleiding was ze werkzaam als correspondent in Moskou voor Independent Media. Jansen werkte voor zowel de VPRO en de VRT. Als journalist schreef zij voor De Morgen, NRC Handelsblad, Trouw, HP/De Tijd en Opzij. In 2008 schreef zij Het Pauperparadijs (uitgeverij Balans). In dit boek beschreef zij de geschiedenis van haar voorouders en onder meer hun verblijf in de gestichten van de Maatschappij van Weldadigheid in Veenhuizen.
17. Francine Oomen (1960) 88e in top 100 van 2011
Na de middelbare school en de Academie voor Industriële Vormgeving werkte ze als zelfstandig industrieel ontwerper, en ontwikkelde ze onder andere nieuwe soorten baby- en kleuterboeken. Het welbekende knisperboekje is een uitvinding van haar.
In 1990 verscheen Francines eerste boek, Saartje en Tommie op de boerderij, met tekeningen van Dagmar Stam. De serie over de avonturen van de twee kleuters werd een internationaal succes. Dit succes werd voortgezet in de door haar zelf geïllustreerde Sammie eigenwijs-serie. Francines grote doorbraak kwam met de Hoe overleef ik…-serie, over het wel en wee van de pubers Rosa en Jonas en hun vrienden.
Friday, January 20, 2012
Happy Holland
Nou om eerlijk te zijn; het gaat niet goed met me. Ten eerste zit ik dit voor god weet wie te schrijven (niet voor ik noem maar wat de Metro of NRCnext) en ten tweede is mijn tv kapot. En ook nog: Boekenvoordeel wil mijn laatste boek Uitverkoort niet. Ik werd net telefonisch afgeserveerd met “Sorry geen belangstelling, wij kopen in via onze vaste kanalen.” Maar ik had nog wel een weerwoordje, dat viel me weer mee: “Het heeft bij Selexyz gelegen en Hero Brinkman vond het een mooi boekje.” Niet dat het hielp.
En er niets van geleerd ook. Was de prijs te hoog? Wat zijn die kanalen? Of moesten ze het niet omdat ik happerde? Kom ik er ooit een keer tussen? De Slegte bel ik nu maar even niet. Wat rest is huis aan huis verspreiden, gratis. In het donker. Waar woont u?
Nee, het Sociaal Plan Bureau heeft het niet over mij in het rapport: De sociale staat van Nederland 2011 (Den Haag november 2011, scp-publicatie 2011-39). Een tweejaarlijks rapport dat op verzoek van de Tweede Kamer wordt opgesteld. In de slotbeschouwing wordt namelijk gesteld: Eind 2011 gaat het nog steeds goed met Nederlandse burgers.
Het doet me denken aan de tevredenheidsonderzoeken waar ik als werknemer op het laatst niet meer aan meedeed omdat er altijd hetzelfde uitkwam. Namelijk datgene wat de werkgever wilde.
Neem de juiste criteria en iedereen is gelukkig. Volgens het SCP is mobiliteit een belangrijk onderdeel van de kwaliteit van leven van de burgers. In een rolstoel zitten lijkt mij inderdaad vreselijk, of een rollator nodig hebben. Maar het SCP doelt op iets anders (wat ik belachelijk vind): een auto voor de deur maakt gelukkig. In mijn ogen vergroot het de kans op invaliditeit en op krassen en brandstichting.
Ik behoor tot een minderheid in dit land: “Meer dan 80% zegt gelukkig of zeer gelukkig te zijn en dat hoge percentage is door de jaren heen stabiel.”
In noem maar een paar punten uit het rapport: 25% van de Nederlandse bevolking van 15 jaar en ouder is jaarlijks slachtoffer van criminaliteit, 4,5 miljoen mensen hebben een chronische ziekte, door allerlei methodologische problemen en registratieachterstanden, kunnen er geen harde conclusies getrokken worden over de omvang en de ontwikkeling van de criminaliteit in Nederland, 14% van de 15jarige leerlingen is laaggeletterd en het ophelderingspercentage van delicten was in 2009 21%.
Ik zou er aan toevoegen: We werken om een reusachtige overheid en Zuid-europa in stand te houden, 50% van de pubers is doof en onbeschoft, een almaar stijgend aantal inwoners is aanhanger (incluis Koningin) van een achterlijke godsdienst en niet te vergeten; koeien hebben het qua ruimte beter dan de gemiddelde Nederlander.
En ook nog: eeuwig slecht weer, een continu deprimerende publieke omroep en daarbij miljoenen hondedrollen die dagelijks openbaar gedeponeerd worden. Voor mij is het een godswonder dat Nederlanders hun bed nog uit komen.
En er niets van geleerd ook. Was de prijs te hoog? Wat zijn die kanalen? Of moesten ze het niet omdat ik happerde? Kom ik er ooit een keer tussen? De Slegte bel ik nu maar even niet. Wat rest is huis aan huis verspreiden, gratis. In het donker. Waar woont u?
Nee, het Sociaal Plan Bureau heeft het niet over mij in het rapport: De sociale staat van Nederland 2011 (Den Haag november 2011, scp-publicatie 2011-39). Een tweejaarlijks rapport dat op verzoek van de Tweede Kamer wordt opgesteld. In de slotbeschouwing wordt namelijk gesteld: Eind 2011 gaat het nog steeds goed met Nederlandse burgers.
Het doet me denken aan de tevredenheidsonderzoeken waar ik als werknemer op het laatst niet meer aan meedeed omdat er altijd hetzelfde uitkwam. Namelijk datgene wat de werkgever wilde.
Neem de juiste criteria en iedereen is gelukkig. Volgens het SCP is mobiliteit een belangrijk onderdeel van de kwaliteit van leven van de burgers. In een rolstoel zitten lijkt mij inderdaad vreselijk, of een rollator nodig hebben. Maar het SCP doelt op iets anders (wat ik belachelijk vind): een auto voor de deur maakt gelukkig. In mijn ogen vergroot het de kans op invaliditeit en op krassen en brandstichting.
Ik behoor tot een minderheid in dit land: “Meer dan 80% zegt gelukkig of zeer gelukkig te zijn en dat hoge percentage is door de jaren heen stabiel.”
In noem maar een paar punten uit het rapport: 25% van de Nederlandse bevolking van 15 jaar en ouder is jaarlijks slachtoffer van criminaliteit, 4,5 miljoen mensen hebben een chronische ziekte, door allerlei methodologische problemen en registratieachterstanden, kunnen er geen harde conclusies getrokken worden over de omvang en de ontwikkeling van de criminaliteit in Nederland, 14% van de 15jarige leerlingen is laaggeletterd en het ophelderingspercentage van delicten was in 2009 21%.
Ik zou er aan toevoegen: We werken om een reusachtige overheid en Zuid-europa in stand te houden, 50% van de pubers is doof en onbeschoft, een almaar stijgend aantal inwoners is aanhanger (incluis Koningin) van een achterlijke godsdienst en niet te vergeten; koeien hebben het qua ruimte beter dan de gemiddelde Nederlander.
En ook nog: eeuwig slecht weer, een continu deprimerende publieke omroep en daarbij miljoenen hondedrollen die dagelijks openbaar gedeponeerd worden. Voor mij is het een godswonder dat Nederlanders hun bed nog uit komen.
Wednesday, January 18, 2012
Scripts van Hart van Nederland
Overval
- Beelden juwelier/sigarenwinkel, glasscherven, politielint en uitgebrande vluchtauto
- Interview winkelier achter de (kapotgeslagen) toonbank of bij het kogelgat. Benodigde tekst: Voor een paar/duizenden euro. Het was de xste keer. Ik had wel dood kunnen zijn. Maar ik ga gewoon door.
- Interview klanten, voorbijgangers. Tekst: het is een schande, niet meer dan een taakstrafje (moeten hun handen afhakken niet uitzenden!),
- Interview politiewoordvoerder. Tekst: Ik mag in het kader van het onderzoek geen details prijsgeven. Het heeft onze bijzondere aandacht.
- Signalement daders; lichtgetinte jas mag wel.
Misbruik
- Beelden kinderopvang/zwembad/peuterspeelplaats/school: jasjes op een rij, schattige stoeltjes en onbeholpen kindertekeningen
- (Beschaafde) foto en voornaam + achterletter van verdachte. (Zonder kindjes! Kijk op Hyves of facebook)
- Interview ouders misbruikte peuters. Benodigde tekst moeder: Je verwacht zoiets niet, je gaat er vanuit dat je kindje in goede handen is. Het was zo’n aardige man.
- Interview moeders die geluk gehad hebben voor kinderopvang/zwembad/peuterspeelplaats/school met fietsen/kindjes aan de hand. Tekst: moet er niet aan denken dat mijn kindje zoiets overkomt, onvoorstelbaar, dat iemand zoiets doet.
- Interview politie woordvoerder. Tekst: Wel/geen bekende van de politie. Tot de bodem uitzoeken. Niet vragen naar details, mogen niet prijsgegeven worden!
- Overzicht eerdere pedo zaken. (Woord pedo niet gebruiken!)
- Voeg toe aan lijst PeuterLeuter.
Familie drama
- Beelden van het huis, ook als het afgeschermd is.
- Zoom in op bloemen, als er geen bloemen liggen zelf neer leggen.
- Hoeveel kinderen zijn er dood, recente foto’s! Zaten ze ergens op voetbal/ ballet?
- Interview buren of anders straatbewoners. Benodigde tekst: het komt wel erg dichtbij en/of we zagen het niet aankomen, onvoorstelbaar, het doet je wel iets, dan wel gisteren zagen we ze nog buiten spelen.
- Interview overlevende uit het gezin. Beeld: wit starend gezicht, op achtergrond foto gezin in gelukkige tijden. Tekst: niet per se nodig
- Geen overlevende; interview naaste familieleden. Tekst: het was een klap, onvoorstelbaar, de laatste keer merkten we niets aan ze.
- Interview hoofd school waar kinderen op zaten. Tekst: er komt een herdenkingshoekje, klasgenootjes worden opgevangen
- Interview politie woordvoerder. Tekst: Er waren geen tekenen dat er iets bijzonders zou gaan gebeuren/normaal gezin. In het kader van het onderzoek kunnen we geen nadere informatie geven. Niet vragen naar hoe ze dood gingen!
- Interview burgemeester, met ketting! Benodigde tekst: geschokt, dat zo iets kan gebeuren in mijn stad, er komt een stille tocht. Slachtoffer hulp is ingeschakeld (alleen als er nog gezinsleden leven, niet als die het gedaan heeft!)
- Interview gemeentelijke maatschappelijke dienst, (liefst gezinscoach). Tekst: zagen geen probleem. Het kwam onverwacht.
- Som eerdere familiedrama’s op.
- Voeg toe aan lijst Thuisslagers
Dierenmishandeling
- Altijd gruwelijk
- Beeld kinderboerderij/beest(en/jes), geen close-up bij onthoofding!
- Interview betraande eigenaar, verzorger/beheerder kinderboerderij. Tekst: Hier stond Nononono altijd, de volgende dag, kwam niet naar me toe, wie doet zoiets, misschien beter dat het dood is.
- Oproep: Beloning voor gouden tip.
Dodelijke achtervolging/schietpartij politie
- Beeld scooter/Audi rond boom/lantaarnpaal/stoplicht, dan wel van Bijlmerflat/juwelier en recente foto overledene met gouden ketting/tanden.
- Vergeet de bloemen niet!
- Interview getuigen: Net op tijd wegspringen, dat loopt niet goed af, hoorde schoten
- Interview moeder en zus. Tekst: Winston, Edgar, Anthony deed niemand kwaad, hij zat altijd op de sportschool, het was zo’n goeie jongen. Er komt een stille tocht.
- Interview politiewoordvoerder. Tekst: het was een ongeluk, zelfverdediging, geen nadere bijzonderheden. Wel nader onderzoek.
Ramp
- Alleen als er Nederlanders bij betrokken zijn, gered, verongelukt, vermist of veroorzaker
- Interview Nederlandse overlevende liefst gewond. Beelden: ziekenhuis, gips, blauwe plekken, bloedkorsten. Benodigde teksten: er ging van alles door me heen, geluk gehad, er was paniek, onder de voet gelopen.
- Interview verwanten. Beelden: foto’s slachtoffer, tranen. Teksten: verontrust/geschokt/ je gelooft het niet, het moet nog een plekje krijgen
- Som eerdere rampen met Nederlandse slachtoffers op.
- Voeg toe aan lijst Het Hemeltje
Brandstichting
- Beelden van uitgebrand duin/pand/auto/schuurtje/conniferenhaag
- Interview eigenaar, beheerder. Teksten: we hadden wel dood kunnen zijn, het komt wel erg dichtbij, onvoorstelbaar.
- Interview buurtbewoners. Teksten: slechte nachtrust, durft niet te gaan slapen
- Interview politiewoordvoerder. Het is de xste keer. Er is onrust in de wijk. Niet vragen naar details!
Uitsprak vonnis moord
- Beeld rechtzaal, foto Beatrix. Voorwoord: verdachte toonde (geen) berouw, spijt. Barstte in tranen uit.
- Interview familie (van vermoordde!). Tekst: We kunnen het hoofdstuk nu sluiten. We hebben hem/haar er niet mee terug. Het is veel te weinig, wij hebben levenslang en hij loopt over een paar jaar vrij rond (een van de twee!).
- Interview advocaat (in toga, zo’n jurk) van veroordeelde voor rij rechtspraakboeken; alleen als hij in hoger beroep gaat.
- Interview rechtsspraak deskundige bij beeld van vrouwe justitia (met die weegschalen). De strafmaat is wel/niet redelijk
Heldendaad
- Altijd gevaar voor eigen leven
- Interview redder. Teksten: bedacht me geen moment, omstanders twijfelden, het stelt niets voor, ik voelde het koude water/verzengende hitte niet
- Beelden gracht, sloot, wak, uitgebrand huis.
- Beelden handen schudden redder en geredde. Tekst: als hij er niet was geweest, had ik hier nu niet gestaan.
- Interview burgemeester met ketting en stads-erepenning: Trots op deze inwoner, dit heeft hij meer dan verdiend.
Plofkraak
- Beeld losse stenen en verwrongen staal achter politie lint
- Interview omwonenden. Tekst: ik hoorde een knal.
- Interview politie woordvoerder. Tekst: geen details, ook niet hoeveel er buitgemaakt is.
- Beelden juwelier/sigarenwinkel, glasscherven, politielint en uitgebrande vluchtauto
- Interview winkelier achter de (kapotgeslagen) toonbank of bij het kogelgat. Benodigde tekst: Voor een paar/duizenden euro. Het was de xste keer. Ik had wel dood kunnen zijn. Maar ik ga gewoon door.
- Interview klanten, voorbijgangers. Tekst: het is een schande, niet meer dan een taakstrafje (moeten hun handen afhakken niet uitzenden!),
- Interview politiewoordvoerder. Tekst: Ik mag in het kader van het onderzoek geen details prijsgeven. Het heeft onze bijzondere aandacht.
- Signalement daders; lichtgetinte jas mag wel.
Misbruik
- Beelden kinderopvang/zwembad/peuterspeelplaats/school: jasjes op een rij, schattige stoeltjes en onbeholpen kindertekeningen
- (Beschaafde) foto en voornaam + achterletter van verdachte. (Zonder kindjes! Kijk op Hyves of facebook)
- Interview ouders misbruikte peuters. Benodigde tekst moeder: Je verwacht zoiets niet, je gaat er vanuit dat je kindje in goede handen is. Het was zo’n aardige man.
- Interview moeders die geluk gehad hebben voor kinderopvang/zwembad/peuterspeelplaats/school met fietsen/kindjes aan de hand. Tekst: moet er niet aan denken dat mijn kindje zoiets overkomt, onvoorstelbaar, dat iemand zoiets doet.
- Interview politie woordvoerder. Tekst: Wel/geen bekende van de politie. Tot de bodem uitzoeken. Niet vragen naar details, mogen niet prijsgegeven worden!
- Overzicht eerdere pedo zaken. (Woord pedo niet gebruiken!)
- Voeg toe aan lijst PeuterLeuter.
Familie drama
- Beelden van het huis, ook als het afgeschermd is.
- Zoom in op bloemen, als er geen bloemen liggen zelf neer leggen.
- Hoeveel kinderen zijn er dood, recente foto’s! Zaten ze ergens op voetbal/ ballet?
- Interview buren of anders straatbewoners. Benodigde tekst: het komt wel erg dichtbij en/of we zagen het niet aankomen, onvoorstelbaar, het doet je wel iets, dan wel gisteren zagen we ze nog buiten spelen.
- Interview overlevende uit het gezin. Beeld: wit starend gezicht, op achtergrond foto gezin in gelukkige tijden. Tekst: niet per se nodig
- Geen overlevende; interview naaste familieleden. Tekst: het was een klap, onvoorstelbaar, de laatste keer merkten we niets aan ze.
- Interview hoofd school waar kinderen op zaten. Tekst: er komt een herdenkingshoekje, klasgenootjes worden opgevangen
- Interview politie woordvoerder. Tekst: Er waren geen tekenen dat er iets bijzonders zou gaan gebeuren/normaal gezin. In het kader van het onderzoek kunnen we geen nadere informatie geven. Niet vragen naar hoe ze dood gingen!
- Interview burgemeester, met ketting! Benodigde tekst: geschokt, dat zo iets kan gebeuren in mijn stad, er komt een stille tocht. Slachtoffer hulp is ingeschakeld (alleen als er nog gezinsleden leven, niet als die het gedaan heeft!)
- Interview gemeentelijke maatschappelijke dienst, (liefst gezinscoach). Tekst: zagen geen probleem. Het kwam onverwacht.
- Som eerdere familiedrama’s op.
- Voeg toe aan lijst Thuisslagers
Dierenmishandeling
- Altijd gruwelijk
- Beeld kinderboerderij/beest(en/jes), geen close-up bij onthoofding!
- Interview betraande eigenaar, verzorger/beheerder kinderboerderij. Tekst: Hier stond Nononono altijd, de volgende dag, kwam niet naar me toe, wie doet zoiets, misschien beter dat het dood is.
- Oproep: Beloning voor gouden tip.
Dodelijke achtervolging/schietpartij politie
- Beeld scooter/Audi rond boom/lantaarnpaal/stoplicht, dan wel van Bijlmerflat/juwelier en recente foto overledene met gouden ketting/tanden.
- Vergeet de bloemen niet!
- Interview getuigen: Net op tijd wegspringen, dat loopt niet goed af, hoorde schoten
- Interview moeder en zus. Tekst: Winston, Edgar, Anthony deed niemand kwaad, hij zat altijd op de sportschool, het was zo’n goeie jongen. Er komt een stille tocht.
- Interview politiewoordvoerder. Tekst: het was een ongeluk, zelfverdediging, geen nadere bijzonderheden. Wel nader onderzoek.
Ramp
- Alleen als er Nederlanders bij betrokken zijn, gered, verongelukt, vermist of veroorzaker
- Interview Nederlandse overlevende liefst gewond. Beelden: ziekenhuis, gips, blauwe plekken, bloedkorsten. Benodigde teksten: er ging van alles door me heen, geluk gehad, er was paniek, onder de voet gelopen.
- Interview verwanten. Beelden: foto’s slachtoffer, tranen. Teksten: verontrust/geschokt/ je gelooft het niet, het moet nog een plekje krijgen
- Som eerdere rampen met Nederlandse slachtoffers op.
- Voeg toe aan lijst Het Hemeltje
Brandstichting
- Beelden van uitgebrand duin/pand/auto/schuurtje/conniferenhaag
- Interview eigenaar, beheerder. Teksten: we hadden wel dood kunnen zijn, het komt wel erg dichtbij, onvoorstelbaar.
- Interview buurtbewoners. Teksten: slechte nachtrust, durft niet te gaan slapen
- Interview politiewoordvoerder. Het is de xste keer. Er is onrust in de wijk. Niet vragen naar details!
Uitsprak vonnis moord
- Beeld rechtzaal, foto Beatrix. Voorwoord: verdachte toonde (geen) berouw, spijt. Barstte in tranen uit.
- Interview familie (van vermoordde!). Tekst: We kunnen het hoofdstuk nu sluiten. We hebben hem/haar er niet mee terug. Het is veel te weinig, wij hebben levenslang en hij loopt over een paar jaar vrij rond (een van de twee!).
- Interview advocaat (in toga, zo’n jurk) van veroordeelde voor rij rechtspraakboeken; alleen als hij in hoger beroep gaat.
- Interview rechtsspraak deskundige bij beeld van vrouwe justitia (met die weegschalen). De strafmaat is wel/niet redelijk
Heldendaad
- Altijd gevaar voor eigen leven
- Interview redder. Teksten: bedacht me geen moment, omstanders twijfelden, het stelt niets voor, ik voelde het koude water/verzengende hitte niet
- Beelden gracht, sloot, wak, uitgebrand huis.
- Beelden handen schudden redder en geredde. Tekst: als hij er niet was geweest, had ik hier nu niet gestaan.
- Interview burgemeester met ketting en stads-erepenning: Trots op deze inwoner, dit heeft hij meer dan verdiend.
Plofkraak
- Beeld losse stenen en verwrongen staal achter politie lint
- Interview omwonenden. Tekst: ik hoorde een knal.
- Interview politie woordvoerder. Tekst: geen details, ook niet hoeveel er buitgemaakt is.
Monday, January 16, 2012
Rutte zegt wat hij denkt
Ik sta op het punt om het op te geven; ik zal het eerlijk zeggen, maar hou het wel binnenskamers. Nu ik alle cijfers te weten ben gekomen, kan ik niet anders zeggen dat Nederland er veel slechter aan toe is, dan ik dacht. Ik ben het zo beu om toch positieve interviews te geven, geloven mensen me nog wel eigenlijk? Maar ik maak het vol, nee geen tweede termijn. De problemen zijn op zich op te lossen, maar het verzet er tegen, om het aan te pakken, is enorm. Onvoorstelbaar we staan er bij, en doen niks. Verder zinken, dat kan ik nog voorkomen misschien.
Die godsdienst, u weet wel, bijvoorbeeld doet veel kwaad. Vanwege de dubbele agenda, iedereen weet dat, maar draait er om heen. Ja, ik ben bezorgd en ben blij dat er een partij als de PVV is. Aan allerlei kleine veranderingen merk je een toenemende invloed in de Nederlandse maatschappij. Albert Heijn die halal erwtensoep verkoopt bijvoorbeeld, waar hebben we het over dan?
Tja de koningin, dat heeft Wilders meesterlijk gedaan, uit haar tent gelokt. Ik heb haar geadviseerd om vrijuit te spreken, en ze deed het ook nog. Zodat, wat ik al vreesde, duidelijk werd dat ze totaal niet op de hoogte is. Het zal me niets verbazen als ze binnenkort uit eigen wil doekjes rond haar kapsel gaat dragen. We kunnen wel denken ze doet er niet toe, nou weldegelijk, ze heeft hele belangrijke connecties. U moest eens weten hoe ze spartelde en regelde toen Wilders opeens meedeed aan de kabinetsformatie-onderhandelingen. Juliana was verstandiger, ik zeg het maar, die had gezond verstand, en een sluwe Bernard aan haar zijde. Het gaat om Beatrixs houding en die is niet goed, en dan haar laatste kersttoespraak, nou allemaal eigenlijk. Is dat bindend, leidt dat tot solidariteit en samenhang? Veel mensen zijn haar beu, zo’n Karst Tates komt niet zomaar uit de lucht vallen, volgens mij heeft ze tot nu toe enorm geluk gehad.
Onbegrijpelijk alleen dat Wilders nu zetels verliest; kom niet aan de koningin dus, daar komt het op neer. Ze zit wat mij betreft in de weg. Als de monarchie blijft, vrees ik dat Nederland verloren is. Geannexeerd wordt bedoel ik, u begrijpt me wel.
En het onderwijs dat onze toekomst zou moeten zijn; er komt niets goeds uit voort. Ik heb geen kinderen, maar ik zou ze verbieden zich student te noemen als ze op een hogeschool zaten. Het zijn gewoon scholieren en nog hele luie ook. Met zo min mogelijk inspanning zorgen dat je straks veel geld verdient. Gewichtig rondlopen met actetasjes, en wat ‘studeren’ ze dan? Iets van vrijetijdsmanagement.
Tekenend weer dat zo iets bestaat, bijna net zo erg als die studie veranderkunde. Van die kale, die de wereldbekende Cruijff dwars zit. Hoe durft hij! En dat niet alleen hoe is het mogelijk! Het is onvoorstelbaar dat nitwits, ik zou bijna zeggen oplichters als ten Have het voor het zeggen kunnen krijgen in bedrijven.
Het is niet verwonderlijk dan, dat we niet aan de top meedraaien, dat denken we wel, en dat blijft ook tussen ons, ik zal u zeggen dat landen als Polen en Tsjechie ons ingehaald hebben qua verhoudng bruto-nationaal-product/aantal inwoners. Er vindt een uittocht plaats, een brain drain. Het CPB geeft die cijfers niet vrij, maar het IQ is schrikbarend gedaald, en ik hoef u niet uit te leggen wat de andere oorzaak is. Hoe moet ik dat oplossen, dat is ondoenlijk. Als ik klaar ben, vertrek ik ook, overigens, denk ik.
En dan die Oranje manie, ik schaam me daar zo voor. En die leipe prins die zich zo belachelijk maakt. Zijn we enthousiast, is het voor voetbal. En wat voor voetbal. Die finale was de hardste ooit. En de KNVB doet helemaal niks. We staan toe dat bottenbrekers in het Nationale elftal spelen, en gasten met twee paspoorten ook nog. Het gaat om het goede voorbeeld, en dat is overal trouwens, ver te zoeken.
Kappen met Europa en de euro, al die paniek verhalen dat ons dat veel geld gaat kosten, slaan nergens op. Dat kost het al en het eind is nog niet in zicht. De export richten op China en India. Vergeet Frankrijk en Duitsland, die zitten in een recessie. Laten we het voortouw nemen, eindelijk eens keer voorop lopen.
Weet u, steeds minder lijkt alles wat ik officieel moet zeggen me de juiste manier om dit land te redden. Het valt zo tegen, steeds verder dwaal ik af van mijn eigen ideeen en opvattingen. Ja, het is zwaar in mijn eentje, zoiets als Bleker meemaakt nu, dat lijkt me wel wat eigenlijk. Maar het kan niet, ik blijf vechten voor dit land. Met al mijn aandacht en inspanningen. Waar heb jij, sorry u gestudeerd, toch niet op Windesheim, ik bedoel waar zat je op school? Nou ja, u snapt me wel. Afijn, goed.
Maar toch, laat ik het maar vragen, wat zou jij doen, als je in mijn schoenen stond? De waarheid spreken zeg je, zoals ik net deed, er niet meer om heen draaien? Het land heeft niets meer te verliezen. Kappen met zeggen dat het land fantastisch is, dus? Maar, inderdaad, want dat is niet zo.
Zeg, kan jij niet mijn adviseuse worden?
Die godsdienst, u weet wel, bijvoorbeeld doet veel kwaad. Vanwege de dubbele agenda, iedereen weet dat, maar draait er om heen. Ja, ik ben bezorgd en ben blij dat er een partij als de PVV is. Aan allerlei kleine veranderingen merk je een toenemende invloed in de Nederlandse maatschappij. Albert Heijn die halal erwtensoep verkoopt bijvoorbeeld, waar hebben we het over dan?
Tja de koningin, dat heeft Wilders meesterlijk gedaan, uit haar tent gelokt. Ik heb haar geadviseerd om vrijuit te spreken, en ze deed het ook nog. Zodat, wat ik al vreesde, duidelijk werd dat ze totaal niet op de hoogte is. Het zal me niets verbazen als ze binnenkort uit eigen wil doekjes rond haar kapsel gaat dragen. We kunnen wel denken ze doet er niet toe, nou weldegelijk, ze heeft hele belangrijke connecties. U moest eens weten hoe ze spartelde en regelde toen Wilders opeens meedeed aan de kabinetsformatie-onderhandelingen. Juliana was verstandiger, ik zeg het maar, die had gezond verstand, en een sluwe Bernard aan haar zijde. Het gaat om Beatrixs houding en die is niet goed, en dan haar laatste kersttoespraak, nou allemaal eigenlijk. Is dat bindend, leidt dat tot solidariteit en samenhang? Veel mensen zijn haar beu, zo’n Karst Tates komt niet zomaar uit de lucht vallen, volgens mij heeft ze tot nu toe enorm geluk gehad.
Onbegrijpelijk alleen dat Wilders nu zetels verliest; kom niet aan de koningin dus, daar komt het op neer. Ze zit wat mij betreft in de weg. Als de monarchie blijft, vrees ik dat Nederland verloren is. Geannexeerd wordt bedoel ik, u begrijpt me wel.
En het onderwijs dat onze toekomst zou moeten zijn; er komt niets goeds uit voort. Ik heb geen kinderen, maar ik zou ze verbieden zich student te noemen als ze op een hogeschool zaten. Het zijn gewoon scholieren en nog hele luie ook. Met zo min mogelijk inspanning zorgen dat je straks veel geld verdient. Gewichtig rondlopen met actetasjes, en wat ‘studeren’ ze dan? Iets van vrijetijdsmanagement.
Tekenend weer dat zo iets bestaat, bijna net zo erg als die studie veranderkunde. Van die kale, die de wereldbekende Cruijff dwars zit. Hoe durft hij! En dat niet alleen hoe is het mogelijk! Het is onvoorstelbaar dat nitwits, ik zou bijna zeggen oplichters als ten Have het voor het zeggen kunnen krijgen in bedrijven.
Het is niet verwonderlijk dan, dat we niet aan de top meedraaien, dat denken we wel, en dat blijft ook tussen ons, ik zal u zeggen dat landen als Polen en Tsjechie ons ingehaald hebben qua verhoudng bruto-nationaal-product/aantal inwoners. Er vindt een uittocht plaats, een brain drain. Het CPB geeft die cijfers niet vrij, maar het IQ is schrikbarend gedaald, en ik hoef u niet uit te leggen wat de andere oorzaak is. Hoe moet ik dat oplossen, dat is ondoenlijk. Als ik klaar ben, vertrek ik ook, overigens, denk ik.
En dan die Oranje manie, ik schaam me daar zo voor. En die leipe prins die zich zo belachelijk maakt. Zijn we enthousiast, is het voor voetbal. En wat voor voetbal. Die finale was de hardste ooit. En de KNVB doet helemaal niks. We staan toe dat bottenbrekers in het Nationale elftal spelen, en gasten met twee paspoorten ook nog. Het gaat om het goede voorbeeld, en dat is overal trouwens, ver te zoeken.
Kappen met Europa en de euro, al die paniek verhalen dat ons dat veel geld gaat kosten, slaan nergens op. Dat kost het al en het eind is nog niet in zicht. De export richten op China en India. Vergeet Frankrijk en Duitsland, die zitten in een recessie. Laten we het voortouw nemen, eindelijk eens keer voorop lopen.
Weet u, steeds minder lijkt alles wat ik officieel moet zeggen me de juiste manier om dit land te redden. Het valt zo tegen, steeds verder dwaal ik af van mijn eigen ideeen en opvattingen. Ja, het is zwaar in mijn eentje, zoiets als Bleker meemaakt nu, dat lijkt me wel wat eigenlijk. Maar het kan niet, ik blijf vechten voor dit land. Met al mijn aandacht en inspanningen. Waar heb jij, sorry u gestudeerd, toch niet op Windesheim, ik bedoel waar zat je op school? Nou ja, u snapt me wel. Afijn, goed.
Maar toch, laat ik het maar vragen, wat zou jij doen, als je in mijn schoenen stond? De waarheid spreken zeg je, zoals ik net deed, er niet meer om heen draaien? Het land heeft niets meer te verliezen. Kappen met zeggen dat het land fantastisch is, dus? Maar, inderdaad, want dat is niet zo.
Zeg, kan jij niet mijn adviseuse worden?
Saturday, January 14, 2012
De Ontslachting
Een Crisiskroniek
Als het Superieur Instituut voor Onderzoek der Technologie (SIOT) eindelijk een keer groot in het nieuws komt, is het vanwege de aankondiging van een ontslaggolf. Loretta de Raad, de net aangenomen Hoofd persvoorlichting van het bedrijf is er evenwel maar wat blij mee dat haar persbericht scoort. Als chemicus Adriaan van der Voort, die al 20 jaar bij SIOT werkt, haar mailt dat haar vreugde behoorlijk ongepast is, vindt Loretta hem maar een naar en negatief mannetje die niet thuis hoort bij het vooraanstaande SIOT.
Adriaan die vanwege zijn autisme weinig met mensen kan, behalve mailen, maakt zich niet druk. Hij gaat er vanuit dat de ontslaggolf hem niet zal wegspoelen. Terwijl collega’s vanwege de ontslagdreiging harder gaan werken, stuurt Adriaan nog meer mails door het bedrijf, waarin hij geen goed woord over heeft voor het op overheidssubsidies drijvende SIOT. Als hij vermoedt dat de bezuinigingen gelogen zijn, gaat hij een stap verder. Hij probeert een staking te ontketenen, om de ontslaggolf te verhinderen.
Als blijkt dat de nieuwe directeur lang niet zo lief en aardig is als de vorige, voelt Loretta zich steeds minder op haar plek. Langzaamaan ziet ze in dat SIOT maar een vreemd bedrijf is. Als er ook nog zelfdoden vallen op het terrein, begint ze begrip te krijgen voor de negatieve kijk van Adriaan op het bedrijf.
Terwijl het niet aflatend regent, de wc’s onbruikbaar zijn vanwege verbouwingen, maakt het bedrijf zich op voor de ontslagdag op een vrijdag begin januari. Hoe Adriaan ook mailt dat er geld genoeg is, het Sociaal Plan uitermate karig, dat er zelfs nog bonussen uitgedeeld gaan worden; het mag niet baten. Het lukt Adriaan maar niet de slaafse klerken van SIOT tot actie te bewegen. Er komt geen verzet tegen het massa-ontslag; de werknemers wachten gelaten af wat er komen gaat. Het enige wat ze nog doen is elkaar in de gaten houden en afschatten hoe groot de kans is dat ze eruit vliegen.
Als Adriaan daags van te voren zomaar de ontslaglijst in handen krijgt, denkt hij dat het een goed plan is om die op de prikborden te hangen. Het openbaren van de lijst heeft echter dramatische gevolgen. Hoewel hij zijn naam doorgekrast heeft, ontloopt ook Adriaan zijn ontslag niet, de directeur leeft zich enorm uit bij de aanzegging van die vreselijk inloyale Adriaan. Anders dan hij zich had voorgenomen, laat de aanzegging hem niet koud, verre van dat. Als hij net van het terrein is geschopt, ontfermt zich bij wonder iemand over hem.
De Ontslachting is een satirische weergave van een massa-ontslag dat recent plaatsvond in een Nederlands onderzoeksinstituut, waarbij de auteur zelf ook werd ontslagen. Een reddingsboei voor employees die vol vrees een aangekondigde ontslaggolf afwachten, een stappenplan voor HRM-ers die er een moeten organiseren, vakliteratuur voor arbeidsrechtadvocaten en nazorg voor hen die er net slachtoffer van zijn geworden.
Al met al een actuele novelle met enorme verkooppotentie nu massa-ontslag aan de orde van de dag is.
Als het Superieur Instituut voor Onderzoek der Technologie (SIOT) eindelijk een keer groot in het nieuws komt, is het vanwege de aankondiging van een ontslaggolf. Loretta de Raad, de net aangenomen Hoofd persvoorlichting van het bedrijf is er evenwel maar wat blij mee dat haar persbericht scoort. Als chemicus Adriaan van der Voort, die al 20 jaar bij SIOT werkt, haar mailt dat haar vreugde behoorlijk ongepast is, vindt Loretta hem maar een naar en negatief mannetje die niet thuis hoort bij het vooraanstaande SIOT.
Adriaan die vanwege zijn autisme weinig met mensen kan, behalve mailen, maakt zich niet druk. Hij gaat er vanuit dat de ontslaggolf hem niet zal wegspoelen. Terwijl collega’s vanwege de ontslagdreiging harder gaan werken, stuurt Adriaan nog meer mails door het bedrijf, waarin hij geen goed woord over heeft voor het op overheidssubsidies drijvende SIOT. Als hij vermoedt dat de bezuinigingen gelogen zijn, gaat hij een stap verder. Hij probeert een staking te ontketenen, om de ontslaggolf te verhinderen.
Als blijkt dat de nieuwe directeur lang niet zo lief en aardig is als de vorige, voelt Loretta zich steeds minder op haar plek. Langzaamaan ziet ze in dat SIOT maar een vreemd bedrijf is. Als er ook nog zelfdoden vallen op het terrein, begint ze begrip te krijgen voor de negatieve kijk van Adriaan op het bedrijf.
Terwijl het niet aflatend regent, de wc’s onbruikbaar zijn vanwege verbouwingen, maakt het bedrijf zich op voor de ontslagdag op een vrijdag begin januari. Hoe Adriaan ook mailt dat er geld genoeg is, het Sociaal Plan uitermate karig, dat er zelfs nog bonussen uitgedeeld gaan worden; het mag niet baten. Het lukt Adriaan maar niet de slaafse klerken van SIOT tot actie te bewegen. Er komt geen verzet tegen het massa-ontslag; de werknemers wachten gelaten af wat er komen gaat. Het enige wat ze nog doen is elkaar in de gaten houden en afschatten hoe groot de kans is dat ze eruit vliegen.
Als Adriaan daags van te voren zomaar de ontslaglijst in handen krijgt, denkt hij dat het een goed plan is om die op de prikborden te hangen. Het openbaren van de lijst heeft echter dramatische gevolgen. Hoewel hij zijn naam doorgekrast heeft, ontloopt ook Adriaan zijn ontslag niet, de directeur leeft zich enorm uit bij de aanzegging van die vreselijk inloyale Adriaan. Anders dan hij zich had voorgenomen, laat de aanzegging hem niet koud, verre van dat. Als hij net van het terrein is geschopt, ontfermt zich bij wonder iemand over hem.
De Ontslachting is een satirische weergave van een massa-ontslag dat recent plaatsvond in een Nederlands onderzoeksinstituut, waarbij de auteur zelf ook werd ontslagen. Een reddingsboei voor employees die vol vrees een aangekondigde ontslaggolf afwachten, een stappenplan voor HRM-ers die er een moeten organiseren, vakliteratuur voor arbeidsrechtadvocaten en nazorg voor hen die er net slachtoffer van zijn geworden.
Al met al een actuele novelle met enorme verkooppotentie nu massa-ontslag aan de orde van de dag is.
Subscribe to:
Posts (Atom)