Ik ben een belangrijk schrijver

Het ligt aan mij, ja dat wist u ook wel, maar ik ben niet zo snel. Ik kom niet aan de bak omdat ik niet enthousiast ben over mijn eigen werk. Eigenlijk nergens over. Met een beetje meer enthousiasme was ik veel verder gekomen in dit leven. Had ik na mijn promotie als scheikundige bij het Philips laboratorium gezeten, of anders dat van Shell. ‘Wat heeft u zo al onderzocht tijdens uw promotie. Waar bent u trots op?’ Ik kon er bij de sollicitatie niks zinnigs over zeggen, zeker niet met enthousiasme. En dus bleef het bij een gesprek, en dat eigenlijk ook niet.

Ik ben wel aan de slag gekomen, in een B-onderzoeksinstituut (Z te Oessem). Zelfs daar wist ik niets te bereiken. Een belangrijke taak van een onderzoeker is vertellen waar hij in godsnaam mee bezig is. Onder vier ogen valt dat nog wel mee, maar dat moet ook in colloquia, op congressen en conferenties en tegen studenten die zich komen oriënteren. Ook ik kwam daar allemaal niet onderuit. Lang heb ik gedacht dat ik dat wel een keer onder de knie zou krijgen, maar ook deze vorm van interactie was niet voor mij weggelegd. Het is acceptabel, aan te horen, uit te zitten, maar natuurlijk geen genot om mij een verhaal te zien houden. En telkens is het bereiken van de eindstreep belangrijker dan het overbrengen van de boodschap. Het is duidelijk dat ik geen carrière maakte met mijn optredens.

Het zou allemaal een stuk makkelijker zijn en niet alleen voor mij als de spreker bij zijn presentatie achterin mag staan, achter de luisteraars. Tenzij ze knap is natuurlijk. Dat domme ge-aanwijs slaat vaak toch nergens op dus dat kan ook wel achterwege blijven. En dan zijn ze ook verlost van de aanblik van gezweet en gehakkel. Plus dat ik dan breeduit al mijn spiekbriefjes neer kan leggen. Misschien heb ik die dan niet meer nodig.

Ja, natuurlijk trapte ik er in; oplichters die beweren dat je effectief presenteren kunt leren. Vele workshops en cursussen heb ik gevolgd, over Hoe je je boodschap vol geestdrift kunt overbrengen. Het is gewoon niet voor iedereen weggelegd, dat is de waarheid, weet ik nu. Je kunt ook niet leren hoe je miljonair kan worden, of een graag geziene gast. Het begint al met je kop. Het is niet voor niks dat ik die er hier niet bij zet.

Gezien die kop en mijn gelaten stemming ken ik bijna niemand. Dus wat ik hier zit te doen, al jaren geen steek mee verder kom, is titanen arbeid: een netwerk opbouwen met een toetsenbord. Onzichtbaar een schare volgers creëren die enthousiast zijn over mijn werk, waar ik zelf niet trots op ben of blij van word.