Alles is weerzin

Een hekel aan mensen hebben is heel normaal, zonder zou ik niet kunnen leven. Mijn misantropie uit zich slechts in het schrijven van stukjes tegen de mensheid, die niemand leest. En ok, ik scheld geregeld een daklozenkrantverkoper uit of anders een PvdA-er als hij eens in de vier jaar een foldertje onder mijn neus duwt. Het is enkel medicinaal, de galblaas moet af en toe weer even geleegd worden. Als ik een serieuze misantroop was, werk had gemaakt van mijn hobby, dan schreef ik achter mijn bureautje niet in het luchtledige, maar ontwierp ik daar, om maar wat te noemen, een revolver, waarvan elke kogel raak is. Natuurlijk niet om verspilling (kan mij dat milieu schelen!) tegen te gaan maar om sneller af te kunnen rekenen.

Echte misantropen bedenken als kind al spelletjes, om andere kinderen aan het huilen te brengen. Hun doel is al vroeg om mondiaal of anders maar nationaal mensen dwars te zitten. Wat ze lukt door ontwerper te worden. Eenmaal de touwtjes in handen tekenen ze verpakkingen die enkel met een haakse slijper geopend kunnen worden, supermarkten waar de kans dat je de vierkazensaus vindt kleiner is dan het winnen van de Postcode Lotterij Jackpot, vliegvelden waar passagiers uitgeput bij het verkeerde vliegtuig aankomen, nieuwbouw wijken waar de straatnamen en de huisnummers kriskras door elkaar gegooid zijn en rotondes die je het liefst rechtuit zou willen oversteken. Of ze worden HRM manager, waar ze vanachter weer een bureau een functiehuis ontwerpen.

In Italië stikt het ervan, ontwerpers van doorgefokte, mensonvriendelijke gebruiksvoorwerpen die enkel goed zijn om cadeau te doen. Vergeet Parijs niet waar op elke straathoek een hogere klerenmaker gevestigd is en bij de VPRO en BNN hangen ze ook bij bosjes rond, omdat ze daar de kans krijgen deprimerende televisie te maken.

Gesjeesde misantropen trekken zich terug in hun schuurtjes en perfectioneren apparaten die daarna slechter werken dan wat ze moeten vervangen. Bedenken vreselijke smaken voor chips. Of ze schrijven verhalen enkel met als doel lezers een paar onaangename uurtjes te bezorgen. Gelukkig komen ze niet verder dan vloekende redacteuren. Of ze voeren plannetjes uit die danig wat impact hebben, zodat er burgemeesters uit bed gebeld moeten worden, om te stamelen dat het niet past in zijn stad, en het een ramp is voor het hele land.

De ergste misantroop die ik ken, of liever wel eens tegen zou willen komen, had ooit een goed idee. Misschien, dat zou kunnen, dacht hij de mensheid er wel mee te helpen. Maakt niet uit achter slot en grendel met hem, voorkom dat hij nog meer misdaden tegen de mensheid begaat. Eenzame opsluiting, nou vooruit hij mag wel een asielzoekerscentrum of een gevangenis ontwerpen. Ik heb er alleen maar last van; DIT IS DE EERSTE KEER DAT IK DAT DING NIET PER ONGELUK GEBRUIK: SCHIET DIE MAN DOOD!