Ik mis mezelf

Geachte redactie van Literair Nederland,

Dat doe ik me hele leven al. Het went niet hoor. Integendeel.
Ook jullie hebben me overgeslagen. Of... zijn nog niet bekend met mij.
Ik vrees het eerste, maar je weet het niet.

Kortom toen ik mezelf weer eens zocht, zojuist een uur of wat terug, na linken met ...., stuitte ik niet op jullie overigens prachtige, maar wel wat stille site.

Voeg mij ook eens toe. En dan vooral mijn provocerende novelle Uitverkoort.
Ik wil er ook nog wel tien doneren zodat jullie een actie kunnen beginnen.

Het is niet zo maar wat, want Uitverkoort heeft overwegend lovende reviews kijk maar:
http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/uitverkoort/1001004006404120/index.html#product_judgement

Hopend op een plekje,

Willem Jansen

(Literair uitschot)

Haar naam was Harrie

In de nieuwste Willem Jansen: hoe een plastisch chirurg zichzelf verandert in, denkt hij, de mooiste jodin ter wereld.

Lieve Ik

Hoe bevalt het nu, je leven, in een gesloten inrichting? Misschien is het maar beter voor je, want buiten de muren is het geen harden, voor jou helemaal niet. Je zou het er geen dag meer volhouden met je zwakke zenuwen. Wees blij dat je er niets van mee krijgt; het is zo erg geworden. Veel erger dan je ooit voorspelde. Is het niet heerlijk voor je nu, de dagen gaan aan je voorbij, binnen is alles veilig en rustig. Er is niets meer om je over op te winden. Eigenlijk was het heel verstandig van je om je te laten opnemen. O ja, het was niet vrijwillig; hoewel je werkte er wel naar toe natuurlijk, laten we eerlijk zijn. Als ik zo door ga komen ze me wel een keer halen: ja dat had je goed door.

Ik hoop dat je nu eindelijk je talent gebruikt. Nee, niet zeuren en zaniken. Schrijven, van je meesterwerk, daar ben je toch wel mee bezig, nu? Er is geen enkel excuus of belemmering meer. Je kan niet afdwalen of weglopen. En klemzuipen of je druk maken over van alles in de maatschappij wat je toch niet kan veranderen kan ook niet meer. Dus gewoon doen hoor, dat boek. En maak je niet zenuwachtig of het wel gelezen zal worden. Gegarandeerd! De positie waar je nu in verkeerd is uitzonderlijk. Mensen hebben er geen weet van, maar willen dat wel heel graag. Eindelijk gaan al die schrijfoefeningen van je iets opleveren nu je een gouden onderwerp in handen hebt. En trek je niks aan van die malloten om je heen, ook al schreeuwen ze de boel bij elkaar. Laat ze maar. Wees blij! Daar kan je toch prima over schrijven. Moedig ze aan! Observeren daar komt het nu op aan. Ongetwijfeld sterft het van de uniek gestoorden. O echt, ik wou dat ik daar zat, dan wist ik het wel. Niet dat ik zo goed kan schrijven als jij. Nee, jij moet het doen. Kom op, wees eindelijk eens van nut, laat de wereld versteld staan!


Groetjes van je grootste stalker,


Willem Napoleon Bonapart Jansen


PS

Pas je wel op voor de schizofrenen daar, die zijn heel schietgraag, schijnt het.


(geinspireerd door: http://lieveik.tumblr.com/)