Een Crisiskroniek
Als het Superieur Instituut voor Onderzoek der Technologie (SIOT) eindelijk een keer groot in het nieuws komt, is het vanwege de aankondiging van een ontslaggolf. Loretta de Raad, de net aangenomen Hoofd persvoorlichting van het bedrijf is er evenwel maar wat blij mee dat haar persbericht scoort. Als chemicus Adriaan van der Voort, die al 20 jaar bij SIOT werkt, haar mailt dat haar vreugde behoorlijk ongepast is, vindt Loretta hem maar een naar en negatief mannetje die niet thuis hoort bij het vooraanstaande SIOT.
Adriaan die vanwege zijn autisme weinig met mensen kan, behalve mailen, maakt zich niet druk. Hij gaat er vanuit dat de ontslaggolf hem niet zal wegspoelen. Terwijl collega’s vanwege de ontslagdreiging harder gaan werken, stuurt Adriaan nog meer mails door het bedrijf, waarin hij geen goed woord over heeft voor het op overheidssubsidies drijvende SIOT. Als hij vermoedt dat de bezuinigingen gelogen zijn, gaat hij een stap verder. Hij probeert een staking te ontketenen, om de ontslaggolf te verhinderen.
Als blijkt dat de nieuwe directeur lang niet zo lief en aardig is als de vorige, voelt Loretta zich steeds minder op haar plek. Langzaamaan ziet ze in dat SIOT maar een vreemd bedrijf is. Als er ook nog zelfdoden vallen op het terrein, begint ze begrip te krijgen voor de negatieve kijk van Adriaan op het bedrijf.
Terwijl het niet aflatend regent, de wc’s onbruikbaar zijn vanwege verbouwingen, maakt het bedrijf zich op voor de ontslagdag op een vrijdag begin januari. Hoe Adriaan ook mailt dat er geld genoeg is, het Sociaal Plan uitermate karig, dat er zelfs nog bonussen uitgedeeld gaan worden; het mag niet baten. Het lukt Adriaan maar niet de slaafse klerken van SIOT tot actie te bewegen. Er komt geen verzet tegen het massa-ontslag; de werknemers wachten gelaten af wat er komen gaat. Het enige wat ze nog doen is elkaar in de gaten houden en afschatten hoe groot de kans is dat ze eruit vliegen.
Als Adriaan daags van te voren zomaar de ontslaglijst in handen krijgt, denkt hij dat het een goed plan is om die op de prikborden te hangen. Het openbaren van de lijst heeft echter dramatische gevolgen. Hoewel hij zijn naam doorgekrast heeft, ontloopt ook Adriaan zijn ontslag niet, de directeur leeft zich enorm uit bij de aanzegging van die vreselijk inloyale Adriaan. Anders dan hij zich had voorgenomen, laat de aanzegging hem niet koud, verre van dat. Als hij net van het terrein is geschopt, ontfermt zich bij wonder iemand over hem.
De Ontslachting is een satirische weergave van een massa-ontslag dat recent plaatsvond in een Nederlands onderzoeksinstituut, waarbij de auteur zelf ook werd ontslagen. Een reddingsboei voor employees die vol vrees een aangekondigde ontslaggolf afwachten, een stappenplan voor HRM-ers die er een moeten organiseren, vakliteratuur voor arbeidsrechtadvocaten en nazorg voor hen die er net slachtoffer van zijn geworden.
Al met al een actuele novelle met enorme verkooppotentie nu massa-ontslag aan de orde van de dag is.
Saturday, January 14, 2012
De Ontslachting
Labels:
afdanken,
crisis,
literair agenten,
ontslag,
overbodig,
synopsis,
wakker worden
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment