Betrokkenheid

Of ik wel van mensen hou, wel betrokken ben zeg maar. Ik zie nooit een mens dus je kan je dat afvragen. Allereerst is het niet waar. Ze passeren hier voor mijn raam voortdurend, net zo als wolken en regendruppels. Goddank loopt iedereen me voorbij, en godverdomme ook de postbode. Toch ben ik voortdurend met ze bezig, mensen. U leest dit toch nu, voor u heb ik dit geschreven. Geen idee wie u bent, maar het kostte heel veel moeite u te bereiken. Allemachtig wat zijn lezers tegenwoordig veeleisend. En vergeet niet; als u reageert dan reageer ik terug.

Bij schrijven blijft het niet, qua interactie met mensen. Nou, om maar wat te noemen, de sjofel geklede trien die met een zwerversblaadje bij mijn supermarkt staat, scheld ik steeds weer uit dat ze aan het werk moet. Ok dat was voor de kredietcrisis. Nu moet ze gewoon oprotten, naar der eigen land. Dat doe ik voor haar bestwil, Nederland zal heel rap veranderen in een xenofoob land zonder uitkeringen. Met dank aan de Berbers en Zuid-Europa. Nu brengt ze het er nog zonder kleerscheuren vanaf; haar gebedel levert zelfs nog wat op. Er zijn nog voldoende malloten die haar zielig vinden en de vijftig cent uit de boodschappen kar in haar verkleumde knuist drukken. Het zal niet lang duren of ze wordt weg gejaagd, misschien zelfs in elkaar geslagen, daarom schreeuw ik elke keer naar haar, niet dat ze het verstaat.

Ziet u, ik bedoel het heel goed met mensen. Fietsers op de stoep, wijs ik er ook op dat de tolerantie van de voetgangers zijn grenzen heeft bereikt, dus dat daar de rijweg is, scooters met mocro’s erop spreek ik nog niet aan niet. Ja, dat is een hiaat in mijn menselijkheid, ik geef het toe