Mauro is natuurlijk gewoon homo. Dat verklaart een heleboel en verandert de zaak bovendien. Daarom maakte die Tofik zich zo hard voor hem, en ging Leers als goed kristen niet discretionair aan de gang. Nee, echt niet voor iemand van dat soort. Wat die Spekman in hem zag weet ik niet.
Zijn moeder bonjourde hem niet zomaar weg; ze had drie kinderen, waarom alleen Mauro? Omdat die andere wel normaal waren, volgens Angolese begrippen dan. Zodra ze door had dat hij van de andere kant was, zette ze het jonge bruinneusje voor zijn eigen veiligheid op het vliegtuig. Natuurlijk ook niet zomaar naar Nederland. Ze had weleens foto’s van de Canal Parade gezien, in een blaadje dat Mauro onder zijn matrasje had liggen. Daar zit hij wel goed, dacht ze.
Mauro’s geval is dus weldegelijk schrijnend. Niet omdat hij de taal niet spreekt, of omdat hij zijn leven in Angola weer moet opbouwen, maar omdat hij zodra hij daar op zijn manier rondloopt van alles naar zijn hoofd geslingerd zal krijgen en zijn poten geramd gaan worden. Dat is pas echt zielig. Waarom gebruikte niemand dat argument in al die debatten? Sukkels. Dibi kon daar toch gewoon mee aankomen; “Ik weet er alles van, in dat soort landen is men niet gesteld op mensen zoals Mauro.”
Asiel krijgen vanwege je geaardheid. Dat moet toch kunnen? Laat hem lekker in dit tolerante landje zijn toekomst opbouwen, helemaal nu we weten dat hij van ons roomblanke dochters af zal blijven. Iemand moet hem dan wel even vertellen, dat niet heel Nederland staat te juichen als er een homo langs komt. Dat hij her en der kans loopt van een flat gegooid te worden.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment