Martodont

Het is elk jaar hetzelfde, hangend aan een volgauto vervangen renners hun lege bidons, lekke banden dan wel gescheurde wielrenbroeken, wegen blijken opeens te smal voor het peleton, op een rustdag komt de dopingpolitie in actie, een toeschouwer wordt aangereden als hij een close-up foto wil maken en er gaat altijd wel iemand dood, door een steen, ravijn dan wel zijn hart. En we zijn weer te optimistisch over de kansen van de Nederlandse wielrenners.

Smeets die verandert wel. Zijn kleren en het aantal laagjes blijven hetzelfde, maar hij past er steeds slechter in. En dit jaar heeft hij dat gele "sir Lance " armbandje niet om, ook te klein ondertussen. En hij beweegt steeds minder, afgezien van zijn mond en drinkhand. Hij zit er zelf ook mee, die immobiliteit. Het liefst rende hij weer achter de winnende renner aan; "Joe hef won, big chapeau vor joe!" Of zat hij achterop een radio-motor, haren in de wind, maar dat gaat niet meer vanwege zijn kaalte.

Erica Terpstra, ex-mastodont, daar moet hij eens contact mee zoeken. Of uitnodigen als gast: “Zeg Erica, we kennen je allemaal als een enorm gedreven, mag ik dat zeggen, ja dat mag ik zeggen, dikke vrouw, en nu opeens, ben je dat niet meer. Daar snappen wij gewone mensen niets van.”  Erica is weer gaan zwemmen dat is haar geheim, dat ging eerst heel makkelijk. Mart moet gewoon weer gaan basketballen. Om te beginnen in een rolstoel, met twee vingers in de neus om geen snot voor de ogen te krijgen.