Enfin, we zullen het nooit weten, wel wat de vader allemaal door zijn hoofd is komen spoken, sinds zijn achttienjarige zoon niet meer thuis kwam. Omdat ie het op papier heeft gezet, niet in een dagboek, maar een echt boek, dat nu het daglicht heeft gezien. Jezus, weer een ouder die het niet kan laten een boek over zijn dooie kind te publiceren.
Het
sterft er van; boeken over koterverlies: De
Omarming, Alles
is Remy, Dichter
bij zijn, Eefje
Vasthouden en loslaten Zomerland etc.
etc. Allemaal in eigenbeheer uitgegeven natuurlijk, gerenommeerde uitgeverijen beginnen er
niet aan. En gelijk hebben ze, van larmoyante kwaliteit, meres a boire aan
clichés, kortom schadelijk voor de reputatie.
Roelof Jacob kon zich dus ook niet beheersen. Twee weken na de vermissing van zijn zoon begon hij met het beschrijven van zijn zoektocht, om te leren omgaan met het diepe verdriet en de leegte, en om greep te krijgen op de noodlottige gebeurtenis en de betekenis hiervan voor zijn leven.
Zijn boek is onlangs uitgegeven. Roelof Jacob heeft een stapel thuis staan, is er trots op, dat mag. En iedereen die hij kent er eentje gegeven. De rest van de stapel raakt hij waarschijnlijk niet kwijt. Het is eigenbeheer, wie leest dat nou, stikt van de taalfouten, geen redactie of promotie. Zit ie tot zijn dood mee opgescheept. Misschien wil de Slegte er een paar. Maar het was niet de bedoeling om er geld aan te verdienen, het ging Roelof Jacob om al schrijvend het verlies van zijn zoon een plek te geven. Het zit nu in een boek, zodat er een hoofdstuk afgesloten kan worden. Hij heeft het vastgepakt, zodat hij nu kan loslaten.
Nou echt niet want het gaat hier om Roek Lips zendercoördinator volgens hemzelf ‘channelmanager’ ofwel gewoon baas van Nederland 3, bedenker van het naar eigen zeggen fabuleuze TV Lab waar Onderweg naar Morgen het veld voor moest ruimen.
Niks eigenbeheer. Gerenommeerde uitgeverijen vochten erom. Prometheus won, gaf vorige week zijn egodocument over de vermissing van zoon Job uit als: Het boek Job, nee sorry deze: Het boek Job : ‘Na de vermissing begint de vader met het beschrijven van zijn zoektocht, om te leren omgaan met het diepe verdriet en de leegte, en om greep te krijgen op de noodlottige gebeurtenis en de betekenis hiervan voor zijn leven. …Het boek Job is een liefdevol verslag van het zoeken naar woorden in een situatie waarvan veel mensen zeggen dat er geen woorden voor zijn.”
Kortom volgens mij niks nieuws onder de zon. Kan gezegd worden van al de eigenbeheer boeken over het verlies van een kind. Waarom zou ik Roek’s boek wel lezen, sterker waarom ben ik te weten gekomen dat Roek een rouwverwerkingsboek heeft geschreven?
Ja, ik ben jaloers; ik geef al jaren boeken uit, maar niemand die me nog kent. Probeer al eeuwen bij DWDD binnen te komen of waar dan ook op tv, radio, krant etc. Waarom gaan de deuren wel wagenwijd open voor Roekie?
Het is een fenomenaal boek, dat zag ik even over het hoofd, door mijn verblindende afgunst. Het staat op gelijke hoogte met Tonio en de Kleine blonde dood. Dat niveau haal ik nooit. Ik moet inderdaad eens stoppen met afgeven op echte schrijvers. Me er gewoon bij neerleggen dat ik niet goed genoeg ben. Het geheel terecht is dat ik media-aandacht ontbeer. Alleen goeie boeken komen in de schijnwerpers bij DWDD op Nederland 3. Ik ga Roek's Het boek Job zeker lezen.
Ik kan dit niet verklaren. Menig rechtsgeleerde kan dit niet verklaren. Mooie artikelen zijn hieraan gewijd. Nu komt de praktische kant. De kosten voor procederen vs het resultaat van een kennelijk onredelijk ontslagprocedure. Sinds november 2010 (bevestigd bij een arrest in februari 2011) heeft de Hoge Raad geoordeeld dat voor het begroten van de schade geen formule mag worden gebruikt. De schade dient te worden begroot en bij onmogelijkheid te worden geschat. Het gaat daarbij meestal om toekomstige schade. Met enige kantonrechter heb ik hierover privé gesproken. Het is natte vingerwerk, althans daar komt het op neer. Bijna geen kantonrechter durft zich te branden aan toekomstige omstandigheden waarvan onbekend is of die zullen intreden. Dit zal naar mijn inziens naar het vertrijken van de tijd afnemen. Derhalve zien we een neerwaardse tendens (eveneens daarover zijn een aantal lezenswaardige artikelen) in de omvang van de schadevergoedingen.
Kortom, het resultaat wordt kleiner. Maar goed, voordat we aan de schadebegroting toekomen moet eerste een drempel worden beslecht.