Wednesday, November 30, 2011

Wat dit land nodig heeft





Het Beste idee van Nederland (SBS6) was jarenlang prima te harden, tot een idioot het nodig vond om aan de formule te gaan sleutelen. Beau Van Erven toevoegen was op zich dan nog een verbetering, maar dat dat werd volledig en meer dan dat teniet gedaan door het niet meer in beeld brengen van de vele meestal flut-ideeën uit de voorrondes die het niet haalden. Bij Idols haal je de voor-audities er toch ook niet uit, of Holland Got Talent; dan is er geen lol meer aan.

Daarnaast mocht mevrouw Hoes ook nog als expert plaats nemen in de jury. Ik vond Anthonie Kamerling altijd onsympathiek en egoïstisch (waarom maakte hij toch een eind aan zijn leven?), maar door het optreden van zijn weduwe kreeg ik zomaar medelijden met hem. Duidelijk werd dat zijn leven geen lolletje moet zijn geweest.

Er was niks meer om je als kijker druk over te maken, behalve dan dat het programma totaal verkloot was. Alle achterlijke, tegen het geniale aanliggende ideeën hadden ze eruit gefilterd! En ook nog een achterlijke in de jury gezet! Het kwam gewoon niet; iets zinnigs uit haar mond, of een idee dat je bij blijft. Om maar wat te noemen uit vorige seizoenen; een oplossing voor files door als het een kant op druk is en de andere niet, het aantal rijstroken met een bewegend vangrail aan te passen. Een bekend slaap probleem; dat op je zij die vervelende arm altijd in de weg ligt. Oplossing; een matras met een gat erin, waar je dat ding in stak. Ook de frustraties van afgewezen uitvinders kwamen niet in beeld. Dat ze met hun uitvinding gingen gooien. Wat niet uitmaakte want hij deed het toch al niet.

De lol eruit gehaald, en dat niet alleen; ook de betere ideeën om de simpele reden dat de sponsor (AH) geld moet kunnen verdienen aan dat ‘Beste’ idee. De uitvinding moet in de non-food schappen passen en er ook weer uitvliegen. Nog niet alle deelnemers wisten dat ondertussen, want er kwamen nu toch weer sukkels voorbij met bijvoorbeeld een achterlijk grote multifunctionele tas en een autobanden lichter of zoiets.

Het winnende veiligheidsbroodtrommeltje kwam voor AH dus niet zomaar uit de hemel vallen. Wat mij betreft had de 12 jarige uitvinder een paar draaien om zijn oren moeten krijgen, wat een onzinnig idee! En waarom glipte hij er door? Er werd toch meermalen duidelijk gesteld dat het al eeuwen terug gepatenteerd was. Omdat hij zo stoer was met zijn petje (woorden Isa) of is hij als een gek gepromoot door zijn vader, die een reclame bureau heeft? En laten we wel wezen dat joch zijn Lunch Locker (een broodtrommel met elastieken om het deksel gewikkeld die de boterhammen in de box op hun plaats houden.) is toch verre van de oplossing voor alle problemen in dit land? Ik weet wel wat beters. Laten we beginnen met alle moskeeën te sluiten in dit land.

Tuesday, November 29, 2011

38,7%




38,7 is een bijzonder getal, cijferfetisten kunnen er uren mee voort. Het is namelijk een hels karwei om de complementaire radiant die er in de derde macht bij past te vinden. Van zulke getallen zijn maar een paar bekend; “We moeten degenen dankbaar zijn, door wiens toedoen dit getal in de openbaarheid kwam.”

Het is niet alleen numeriek uitzonderlijk. Bij dit getal vinden we in The Book of Percentages, om maar wat te noemen: aandeel chocolade in Swiss Premium Succhard, hoeveel water minimaal in cement toepasbaar op 200 of meer meters hoogte, percentage ouders dat hun zoontje tussen 3 en 12 jaar corrigerend slaat, in 2008, te Londen, in blanke wijken.

Daarnaast brengt het getal ons terug naar 13 juli 1939 om precies te zijn in Oostdonkveer, waar het toen dus zo bloedheet was. En laten we niet vergeten, de Solex reed met 1 litertje precies dat aantal kilometers, als het niet waaide. Uw hedendaagse scooter komt niet verder dan 20 kilometers, tenminste als hij niet gejat is. Verder is het het aantal keren dat een Mocro gemiddeld per dag op de grond spuugt. Tevens correspondeert het met het aantal mongelen petjes van Ali Beh.

Minister Donner ziet in het getal evenwel niets bijzonders: “Als 38,7% van de Marokkaanse mannen tussen de 12 en 24 jaar in de zogenaamde Marokkanen-gemeente het nodig vinden om geregeld met de politie in aanraking te komen, is dat hun zaak. Gebruikmakend van het Risbo-onderzoek kan ik slechts constateren dat dit het geval is en hoogstwaarschijnlijk, maar dat moet verder onderzoek nog uitwijzen, voortkomt uit schooluitval en werkloosheid. Overigens is het bijbehorende percentage Antillianen interessanter”

Een en ander naar aanleiding van het uitkomen van de rapportages Marokkaanse Nederlanders 2011 en Antilliaanse Nederlanders 2011 op 26 oktober jongstleden. Daarin wordt de mythe dat mocro meisjes het zo goed doen trouwenns ook om zeep geholpen.

Monday, November 28, 2011

Bekentenissen




Er zijn bekende Nederlanders van wie je geen idee hebt. Hoe ze staan ten aanzien van hedendaagse sociale problemen. (Wat mij betreft: religies zijn achterlijk, en luie donders moeten, liefst in hun eigen land, aan het werk.) Ze hebben het er nooit over. Of ze zijn te stom voor een mening (u kunt zelf wel wat namen bedenken). Of ze zwijgen er wijselijk over, of het kan mij geen moer schelen wat ze vinden, want ik kan ze niet uitstaan (Maxima, C. van Houten, Hillebrandt, Wesselink, Linda, Yolanthe).

Het gaat me hier even om de sympathieke variant van de bekende Nederlander, daar zijn er niet meer zo veel meer van. Die echt goed zijn in iets en toch bescheiden zijn gebleven. Zingen in bomvolle stadions, schitteren in films, of schrijven hele kasten vol, en houden zich daarnaast wat heikele onderwerpen betreft op de vlakte. Midas Dekker bijvoorbeeld praat en schrijft enkel over beestjes. Zijn hele leven al. Van wie ik op zich wel zou willen weten wat hij vindt, maar toch liever niet, omdat de kans bestaat dat ik hem dan niet meer sympathiek vind.

De uiterst sympathieke (ok iets minder bekende) Govert Schilling, deelde mij ongevraagd mede hoe hij er in staat, aan heel Nederland wat dat betreft. Begint opeens een actie Wij willen dit niet meer, waarmee hij mensen wil verenigen die een open en tolerant land willen. Nou, je doet maar Govert, maar nu wil ik jouw praatjes en boekies niet meer. Ik kan nu echt niet meer onbevangen naar je luisteren.

Hoe is hij toch van het rechte pad afgeraakt; of wilde hij enkel een grotere aanhang? Ik denk dat hij dan op het verkeerde paard heeft gewed. Hoedanook door Goverts openbaring ben ik nu op mij hoede. Er gaan er nog meer komen, sympathieke bekende Nederlanders, die het opeens nodig vinden zich te gaan roeren in het maatschappelijke debat. Dat ze opeens zomaar zonder enige aanwijzing uit de kast komen met gelul van dat alle moslims lief zijn en zich mogen verenigen in Nederland. Blijven er nog sympathieke bekende Nederlanders over; ik zie het somber in.

Thursday, November 24, 2011

Kerstfooi


Uit een onderzoek van MarketResponse volgt dat er optimisme heerst onder het Nederlands werkvolk t.a.v. hun aanstaande kerstpakket.

Nou niet bij mij dan. Ik zie het somber in. De kop van mijn arrogante chef zal er wel weer niet in zitten. Zelfs niet een ander lichaamsdeel van hem. Of van die fijne collega, die altijd hogerop slijmt en mij continu zwart maakt. Of anders in cash de bonussen die ik in al die jaren misgelopen ben.

Als je mazzel hebt is hij groot genoeg om je illegale voorraadje in te stoppen, zodat je die ongemerkt naar buiten kunt smokkelen. Je vervangt de goedbedoelde troep door agenda’s, blocnotes, scharen, ongebruikte laptops, luchtverfrissers, handzeepflacons die je in het afgelopen jaar verzameld hebt. Dat is nog een heel gesjouwd, want ik moet met trein en bus. Tussen kerst en nieuw zet je dat dan op Marktplaats. Als ik geen bonus krijg, pak ik het zelf wel. Maar grote kerspakketten zijn uit. Uitkiezen moet je je cadeau nu. Of je kan het equivalent doneren aan een goed doel. Echt niet!

Als je pech hebt overleef je je kerstpakket niet. Dat er weliswaar hele exclusieve delicatessen in zitten, maar die toxicobacterieel vet over de datum zijn. Of je krijgt een smaakvolle standaard met gel-kaars in je huis, die net als je op de wc zit ontploft, zodat je huiskamer uitbrandt.

Het ergst van je kerspakket is de kerstkaart van de directie. Het hele bestuur en corporate ook maar erbij, staat er op. Waarom? Iedereen weet toch hoe lelijk ze zijn? En ook al is er vet verlies gedraaid en moeten er volgend jaar honderden uit; ze glimlachen en toasten: Met veel vertrouwen gaan we volgend jaar werken aan de toekomst van ons bedrijf. We danken je voor je inzet.

Ze kunnen nooit iets normaals bedenken. Misschien dat ik dit jaar maar eens omgekeerd een pakketje naar de directie stuur. Ik heb nog wel leuke dingen in mijn schuurtje. Daar moet wel iets passend uit te brouwen zijn.


Wednesday, November 23, 2011

Zelfingenomen eikels





Wat ten Have doet met Ajax is niets nieuws. Dagelijks zijn arrogante zakken bezig een bedrijf te slopen. Het verschil is dat er nu een camera op staat. Voor het eerst komt de aftakeling van een bedrijf eens goed in de openbaarheid. Normaal merkt buiten een bedrijf niemand er iets van. Wellicht piept de Ondernemingsraad nog een weerwoordje in een krant, als ze durven. Niet dat het zin heeft; de alleen heersende topmannen herkennen zich er toch niet in.

Het kan elk bedrijf treffen; zelfdestructie. De natuurlijke gang van zaken is dat de gasten die zich zelf heel goed vinden, overlopen van zelfvertrouwen, in de top terecht komen. Medewerkers met een minderwaardigheidscomplex of schuwheid zul je er jammer genoeg niet aan treffen. In het kort; de irritante eikels, beter de narcisten, komen boven drijven, bepalen wat er in een bedrijf gebeurt. Terwijl ze nogal wat vervelende kenmerken hebben. Een zucht naar aandacht, bewondering en status, overmatig optimisme en vol arrogantie en trots. Worden niet gehinderd door zelfkritiek en dulden ook nog eens geen tegenspraak. Afglijden van het bedrijf is dan eigenlijk onvermijdelijk.

Het begint onschuldig met een steeds grotere foto in de jaarverslagen willen. Dan moet de dienstauto maar eens een slag groter. Het salaris mag ook wel wat hoger en omdat ze er recht op hebben moeten er bonussen bij. Het bedrijf behoort natuurlijk bij de top. Als dat niet het geval is worden resultaten mooier voor gesteld dan ze zijn. Het gaat dus prima met het bedrijf en als bewijs daarvan groeit het door overnames, ook al is er geen geld voor. Teleurstellende financiële resultaten zijn het gevolg, maar de status moet intact blijven, dus worden die verhuld door fraude.

Kortom alle leiders hebben de neiging hun bedrijf ten gronde te richten, vanwege hun narcisme. Het lukt ze vaak ook nog omdat werknemers doorgaans geen helden zijn. Wat heel begrijpelijk is, zeker in deze tijden. De Ajax supporters laten zien dat het ook anders kan, maar of het helpt? In het openbaar voor paal zetten, is normaal gesproken heel heilzaam. Ten Have heeft echter waarschijnlijk ook nog eens een bord voor zijn kop. Uit eigen beweging zal hij niet aftreden. Blijft dat de supporters gedaan hebben wat ze konden.

Er is maar een goede oplossing; zorgen dat narcisten geen bestuursfunctie krijgen. Laten we eerlijk zijn ze hebben een afwijking. Mensen met schizofrenie geven we geen wapenvergunning meer, mensen die denken dat ze god zijn laten we niet meer spelen met een bedrijf incluis de werknemers.

Omdat ik heel goed weet wat ik waard ben, vermeld ik hier dat deze gedachte al eerder is geopperd, niet eens zo lang geleden, door mevrouw Reisenbilt in haar proefschrift: ‘CEO Narcisme: Meting en Impact’ waarin ze stelt dat het een goede zaak zou zijn als het meten van narcisme van CEO’s onderdeel wordt van de corporate governance code.

Thursday, November 17, 2011

Anorexia

Het kwam weer helemaal boven, toen ik vernam dat afgelopen woensdag Rianne Meijer de moed had haar jarenlange struggle met anorexia in het boek De Ana-files te openbaren. Shit, dacht ik eerst, waarom deed ik dat niet, over mijn ervaringen met anorexia? Te lui en laks natuurlijk weer. Niks nieuws, toen dacht ik: 15 jaar er al last van? Dan moet je toch gewoon dood zijn? Er blijken dus allerlei gradaties te zijn.

Wat ga ik hier dan doen? U niet vertellen wat anorexia nou precies is. Geen idee, maar ik weet wel dat het geen moer te maken heeft met, zoals Meijer ook zegt, het najagen van een schoonheidsideaal. Ik weet wel hoe je er af komt. Althans ik zou dat moeten weten want ik ben er tijden terug alweer van genezen, van die eet-angst. Net op tijd anders had ik het niet overleefd.

Laat ik even terugdenken aan die periode. Was het een haring? Die mij over de drempel trok? Of was het een lieve zuster, die mij de mond wist te openen voor lepeltjes pap. Want ik was opgenomen. Gedwongen in een psychiatrische inrichting gedouwd. Daarom is het wat moeilijk voor me; die periode in mijn leven staat me niet geheel meer bij. Ik was zover afgevallen, dat er nogal wat psychotisme in mij rond waarde. Die onderdrukt moesten worden met psychomedicatie. En daarnaast zou het ook kunnen dat ik met regelmaat platgespoten ben.

Ik heb het me nooit afgevraagd, dit is voor het eerst. Ach, af en toe moet je iemand helpen. Vooral als die er al jaren mee worstelt, dat is onmenselijk. Of niet? Help ik eigenlijk wel, want ik wou dat ik het nog had. Ik voelde me zo lekker relaxed (in de periode voorafgaand aan de psychoses dan). Zou zo weer terug willen. Iemand verlossen van anorexia is eigenlijk misdadig. Of toch weer niet? Want je redt hem van de dood. Maar het heerlijke gevoel dat gepaard gaat met doodgaan is hij dan wel kwijt. In de plaats krijgt hij de pijn van leven.

Als iemand er toch perse van af wil, ik laat het aan hem of haar vooral over. Je moet het zelf weten. Lees het volgende alleen als je dat gelukzalige gevoel wel kunt missen. Ja, ik weet het weer, hoe ik er van afkwam. Anorexia zien als een verslaving aan het extreme hongergevoel; dat is het begin van de oplossing. In die inrichting begon ik met drinken, dat was het. Dat klinkt gek, maar ik kreeg daar flesjes bokbier onder me neus geduwd, voor de vitamine B en om wat te kalmeren. Dat was een openbaring! Daar lustte ik wel meer van. Een paar maanden later was ik weer op mijn oude gewicht. Kortom zoek een andere, liefst gezondere verslaving, eventueel dwangmatig winkelen als u rijk genoeg bent, volgens mij ben je er dan zo vanaf.

Wednesday, November 2, 2011

Een ander licht

Mauro is natuurlijk gewoon homo. Dat verklaart een heleboel en verandert de zaak bovendien. Daarom maakte die Tofik zich zo hard voor hem, en ging Leers als goed kristen niet discretionair aan de gang. Nee, echt niet voor iemand van dat soort. Wat die Spekman in hem zag weet ik niet.

Zijn moeder bonjourde hem niet zomaar weg; ze had drie kinderen, waarom alleen Mauro? Omdat die andere wel normaal waren, volgens Angolese begrippen dan. Zodra ze door had dat hij van de andere kant was, zette ze het jonge bruinneusje voor zijn eigen veiligheid op het vliegtuig. Natuurlijk ook niet zomaar naar Nederland. Ze had weleens foto’s van de Canal Parade gezien, in een blaadje dat Mauro onder zijn matrasje had liggen. Daar zit hij wel goed, dacht ze.

Mauro’s geval is dus weldegelijk schrijnend. Niet omdat hij de taal niet spreekt, of omdat hij zijn leven in Angola weer moet opbouwen, maar omdat hij zodra hij daar op zijn manier rondloopt van alles naar zijn hoofd geslingerd zal krijgen en zijn poten geramd gaan worden. Dat is pas echt zielig. Waarom gebruikte niemand dat argument in al die debatten? Sukkels. Dibi kon daar toch gewoon mee aankomen; “Ik weet er alles van, in dat soort landen is men niet gesteld op mensen zoals Mauro.”

Asiel krijgen vanwege je geaardheid. Dat moet toch kunnen? Laat hem lekker in dit tolerante landje zijn toekomst opbouwen, helemaal nu we weten dat hij van ons roomblanke dochters af zal blijven. Iemand moet hem dan wel even vertellen, dat niet heel Nederland staat te juichen als er een homo langs komt. Dat hij her en der kans loopt van een flat gegooid te worden.